De supermarktblues

Vrijdag; tijd voor de wekelijkse boodschappen. De laatste tijd gaan we samen, mijn oudste en ik. De zon brandt fel. De parkeerplaats is behoorlijk leeg. "Het is niet zo druk", zeg ik nog. Ik slik mijn woorden in als ik een complete file zie staan voor het flessen inleveren. Iemand probeert een kratje naar binnen te drukken, zonder succes. Dat blijkt een voorbode: het is een aaneenschakeling van opstoppingen en opstootjes vandaag.

Vrijdag is altijd een drukke dag. Maar omdat winkelen geen hobby van me is, ga ik vrijdags na het werk in één keer door. Anders zakt de moed me in de schoenen.

Waarom het altijd zo druk is op vrijdag? Vrijdag is de dag dat er 's middags een heel blik pubers wordt losgetrokken om alles bij te vullen. Bij voorkeur trekken ze in groepjes op en vullen zo met z'n tweeën of drieën een vak. Zo zitten ze potentiële kopers daarmee soms ongewild behoorlijk dwars. Je moet flink assertief zijn om een pak sinaasappelsap te bemachtigen als er bijgevuld wordt.

De oorzaak van de drukte deze vrijdag is het hoge rollatorgehalte. De supermarkt als ontmoetingsplaats. Hangend bij de koffiecorner worden de ontwikkelingen tot in de derde generatie besproken. Favoriete onderwerpen: kinderen, sterfgevallen, kwalen en ongelukken. Ook de gratis worst en kaas zorgen voor opstoppingen. En vandaag -een warme dag- is het lekker koel in de super met de airco erbij. Dus waarom zou je je haasten?

Het is een ergernis voor een koper zoals ik. Gewapend met een boodschappenlijstje -ooit hoonde ik een collega weg om zijn lijstjes, maar niet veel later ben ik bekeerd- ben ik een no nonsens koper. Alhoewel de eigenaar van de super me hoogstwaarschijnlijk indeelt onder de grootinkopers. Ooit kwam hij tenminste op me af toen ik nog probeerde om alles in een kleinere kar te stouwen. "Goed nieuws voor u", zei hij "voor klanten zoals u hebben we nu extra grote karren besteld." Dus nu probeer ik er met een supersize kar mijn weg zo snel mogelijk doorheen te banen.

Onze super is de beste supermarkt van de provincie. En ook de vis- en wijnafdeling zijn al in de prijzen gevallen. Dus ze doen het prima. Maar soms denk ik met enige weemoed terug aan het oude pand: drie rijbanen waar je alleen maar vooruit kon. Geen ruimte voor opstootjes, geen demonstraties, geen gratis hapjes en geen koffiecorner.