Konijn op zijn plek

Bijschrift toevoegen

Ons konijn is weer terug. Als wij met vakantie gaan, logeert het konijn bij mijn ouders. Vandaag hebben we hem weer opgehaald. Hij zit weer in zijn hokje alsof hij nooit is weggeweest. Liefst buiten, ook als het regent zoals nu. Hij heeft daardoor akelige klitten op zijn rug, die we nu hij toch vervoerd moest worden ook maar even uit zijn vacht gekamd hebben.

Ruim vier jaar geleden kwam het konijn bij ons aanlopen. We dachten dat het -gezien zijn leeftijd- geen lange periode van verzorging zou zijn. Maar hij houdt het maar vol. Fijn vindt hij het niet om opgepakt te worden. Dus dat voorkomen we maar zoveel mogelijk. Eens per jaar moet hij uit zijn hokje en dat is als we met vakantie gaan. Anders komt 'ie als we gaan voeren vanzelf naar het deurtje, maar als het moet geeft dat altijd enorme problemen. Hij zoekt het uiterste plekje in de ren en blijft dan zitten waar hij zit. Bij het zien van de doos waarin we hem vervoeren is iedere kans op vrijwillige medewerking verkeken. Dat is zo als we hem brengen en ook weer als we hem gaan halen.

Tijdens de vakantie hebben de kinderen de acht konijnen van de campinghoudster op Sjaelland verzorgd. Beklagenswaardige konijnen vonden ze het: ze zaten in kleine hokjes en kregen maar een handje vol geperst gras. Ons konijn blieft dat niet. Die keert zijn bakje om als er teveel geperst gras in het voer zit. Zijn voorkeur gaat -ondanks zijn enorme omvang- uit naar dwergkonijnenvoer, maar dan niet in dwergkonijnenporties. En hij eet graag vers gras, een wortel, wat slabladen of een appelschilletje. Opa verwent hem met verse wortels, kool en bietenloof uit de tuin. Toch is hij volgens de kinderen blij dat hij weer thuis is.

Wij in ieder geval wel.