zondag 7 september 2008

De blik

"Je hebt de blik weer." Enigszins verdwaasd kijk ik E. aan. "De blik?", vraag ik. "Ja, de alles-moet-hier-anders-blik." Het is de blik die E. vreest, de blik die hij verafschuwt. De blik is namelijk een voorbode van gerommel in huis. En daar houdt E. niet van. Soms heb ik het nadat ik een VT-Wonen heb gelezen. Maar dan gaat het ook wel snel weer over. Nu zit het verder ingebakken.
Ik ben namelijk bezig met het opknappen van onze keuken. Van de vijf kozijnen heb ik er nu drie geverfd. Vorige week moest ik voor het werk een beleidsplan schrijven, dus toen had ik het te druk. Maar nu kan het weer, ik heb weer ruimte. Dus ben ik inderdaad voortdurend bezig om afwezig omhoog te kijken (ik heb een deel van het plafond al gestuct). Of ik wrijf afwezig maar liefdevol over de kozijnen. Als ik de radar eenmaal op klussen heb staan, dan zie ik van alles wat nog zou kunnen of moeten gebeuren naar mijn smaak. Het beperkt zich dus niet alleen tot de keuken.

Gisteren zag ik onze bijzetkrukjes. Dat zijn drie rollen waar karton op heeft gezeten. Onze zoon nam ze mee van de basisschool. Jammer om weg te gooien, vond hij. Inmiddels staan ze alweer een jaar of vier in onze kamer als bijzetter. We hebben de rol met een deksel afgedekt, er snippers papier op geplakt en daarna heb ik ze gelakt. Vier viltjes eronder en de bijzetters waren klaar voor gebruik. Een kleine beschadiging wordt eenvoudig weer bijgewerkt. Maar dat is in die vier jaar nog maar een keer voorgekomen. Dus ze zijn redelijk onverwoestbaar. Maar nu ben ik ze zat. Dus gistermorgen zat ik op de bank, kreeg ik de blik en zei: "Die gaan er ook uit." Het leidde tot fel protest van de kinderen, dus staan ze er nog- maar ze hebben hun langste tijd gehad. Als ik mijn blik erop heb laten vallen, is het onomkeerbaar.

Vanmorgen zag ik de spiegel boven onze schoorsteenmantel. Toen ik 'm eenmaal had bekeken met de blik, was het genoeg. Die moest ook weg: veel te klein. Dat is altijd al zo geweest, maar een blik met de blik maakt een einde aan dit soort misstanden. Onze zoon vond het zeer vermakelijk. Volgens hem was het eerste wat ik vanmorgen deed, de kamer inwandelen om met de spiegel weer weg te wandelen. 

En zo loop ik hier door het hele huis. Nadat ik de keuken heb aangepakt, ga ik door, zo heb ik mezelf voorgenomen. Er kan hier nog van alles verbeterd worden.

3 opmerkingen: