donderdag 11 september 2008

In de steigers

Het heeft een tijd stilgelegen. Maar nu is de renovatie aan het huis naast ons weer opgepakt. In de gang naast ons huis staat op dit moment een steiger. Dat geeft enig ongemak, maar we maken er ook gebruik van. De kinderen kunnen er niet meer langs op de fiets. Daar staat tegenover dat onze zoon de zijgevel gisteravond heeft afgespoten. Dat kon mooi nu de steiger er stond. Een tijd geleden had ik het huis gespoten om het mosvrij te maken. E. had de bovenste delen gedaan. Nu kon het worden afgespoten met de hogedrukspuit. Dus het ziet er nu netjes uit. Als ze 'm nog even laten staan, dan kunnen we de gevel ook nog even witten.

Zelf beklim ik de steiger niet. Dat heb ik afgeleerd. Ik heb namelijk hoogtevrees. Ik ben bang dat ik naar beneden spring als ik ergens bovenop sta. En op zo'n steiger bevries ik. Dat weet ik, omdat ik het ooit geprobeerd heb. Aan de andere kant van ons huis stond een aantal jaren geleden namelijk ook een steiger. En ook toen dacht ik dat het niet verkeerd zou zijn om de gevel af te boenen. Het was de bedoeling dat ik er met een emmer met groene aanslagreiniger op tekeer zou gaan. Maar eerst maar eens kijken, dacht ik.  De steiger stond klem tussen twee muren, dus ik kon geen kant op. "Wat kan er gebeuren?", dacht ik. "Dat moet lukken." Vol goede moed heb ik de ladder beklommen. Maar ik was nog niet boven of het was al mis. De planken overlapten elkaar namelijk niet en toen zat er middenin de steiger een gapend gat. Gelukkig hebben de buren een brede goot. Daar heb ik eerst een tijdje aan gehangen. Om ook daadwerkelijk te kunnen schoonmaken, zou ik de ladder weer af moeten gaan, maar dan moest ik weer bij dat zwarte gat langs. Terwijl ik op de ladder een list probeerde te verzinnen, kwam de buurman voorbij. Hij probeerde een vrolijk praatje aan te knopen, maar dat was aan mij niet besteed.

Ik had E. niet gezegd dat ik de steiger op zou gaan. Eenmaal boven, zat er niets anders op: ik moest hem wel inschakelen. Ik eerst zachtjes en discreet om E. roepen. Maar er kwam geen respons. Dus toen heb ik het op een schreeuwen gezet. En toen kwam E. er dan eindelijk aan. "Haal mij hier af of bel de brandweer.", zei ik -inmiddels vrij wanhopig. "Wat doe je daar nou bovenop? Je weet toch dat je hoogtevrees hebt?", was E.'s weinig meelevende commentaar. "Haal mij hier af.", was het enige wat ik nog uit kon brengen. "Wat wou je daar doen?", vroeg E. ""De muur soppen", zeg ik. "Nou dan lijkt het me beter dat ik je een emmer breng. Je bent nou toch al boven, dan kun je dat net zo goed doen.", was E's keiharde insteek. Dus zo is het gebeurd. De enige concessie die hij wilde doen was het verzetten van de trap. Na een tijdje moed te hebben verzameld, ben ik -na het schoonmaken van de gevel- toch maar weer afgedaald.
Dus van steigers ben ik genezen.    

Geen opmerkingen:

Een reactie posten