Vandaag was ik -tegen de gewoonte in- vrij. Toch had ik vanmorgen al voor half negen €15,- verdiend. Als dat geen goede start van de dag is. En het was helemaal een goede dag, want mijn vader is vandaag 75 jaar geworden. Dus ben ik na de familiedag gisteren, vanmorgen nog even weer naar mijn ouders gegaan om het dunnetjes over te doen.
Maar voor het zover was, had ik dus al €15,- verdiend. Ik zal het even toelichten. Dit weekend ontvingen we een kaartje van een ondernemende vrouw. Zij is namelijk begonnen met een mobiele strijkservice. Na jarenlang in loondienst te hebben gewerkt, maakt ze nu van haar hobby haar beroep. Ze vindt strijken leuk, ze kan netjes strijken en nog snel ook. Tegen een geringe vergoeding is ze bereid je strijkgoed te doen. Ze heeft drie prijscategorieën: €1,-,€1,50 en €2-. Dat klinkt als geen geld. Maar vanmorgen had ik binnen een half uur dus al €15,- verdiend. En ik beschouw mezelf niet als een snelle strijker. Vanmorgen streek ik vijf bloeses, twee t-shirts en twee broeken. De overhemden reken ik voor €2,-, de shirts voor €1,50 en de broeken voor €1,-. En dan heb ik binnen een half uur als niet-snelle strijker dus al €15,- bij elkaar gestreken. Als je maar genoeg aanbod hebt, is dit dus best een lucratieve business.
Onder het genot van een kopje koffie meld ik mijn verdienste ook bij mijn ouders. Mijn moeder: "Nou verkreukel ze dan en strijk ze nog een keer, dan heb je alweer €15,- verdiend." Thuis stel ik voor om het strijkwerk voor het hele gezin tegen de halve prijs te doen. Ik krijg de handen er niet voor op elkaar. Het kaartje met de gegevens prik ik toch maar op ons prikbord. Je weet maar nooit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten