zaterdag 15 november 2008

Het is geklaard!

De klus is geklaard. Na wekenlang druk in de weer te zijn geweest in onze keuken, heb ik er vandaag de laatste hand aan gelegd. Natuurlijk: er moet opgeruimd, schoongemaakt en gestyled worden. Maar het ploeteren, het zweten, het kliederen is voorbij. De keuken kan er weer even tegen. Ik vind het wel een kleine huldiging waard. Nou weet ik inmiddels dat als je dat wilt, je het gewoon moet zeggen. Zonder directe aanwijzingen van mijn kant gebeurt er namelijk niks.

Dus zeg ik onder het eten: "Nou, het is geklaard. Ik vind dat wel een huldiging waard. Wie voelt zich geroepen?" Onze dochters zijn bezig met hun aardbeienyoghurttoetje en E. nipt van zijn Senseo. Dus neemt onze zoon het woord. "Zoals we allemaal weten is Jannie wekenlang aan het klussen geweest. Dit ook tot irritatie van sommige medebewoners. Maar het is nu af. En nu vindt iedereen toch dat het resultaat er mag zijn. Proficiat!", speecht hij.

Maar eens kijken hoe we dit geschikt kunnen vieren. Wij grijpen namelijk ieder moment aan om te vieren. De thuiskomst van onze dochter uit Griekenland werd vorig weekend gevierd met een rijstevlaai. Omdat E. er zo snel niet aan had gedacht dat ze niet van rijst houdt, hadden we ook nog een Daimtaartje. Dus tot midden deze week zijn we aan het vieren geweest. Ook het begin van het weekend vieren we met iets lekkers. Gisteren was dat een puddingbroodje. Vanavond lijkt een borrel me aangewezen: ik trek een fles witte wijn open. Kijken hoever ik kom. 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten