"Als jij dat aan de onderkant nog even doet? Daar achter die verwarmingsbuizen?" We zijn de keuken aan het witten. Ik doe de randjes en de ongelukkige hoekjes. E. doet het grote werk. Dat is de beste verdeling, zo wijst ook onderzoek uit. Mannen willen graag dingen doen waarbij ze zien dat ze opschieten. In dit geval maakt E. dan ook de meters. Ik lig op dat moment plat op mijn buik, plat op mijn rug, op de knieën, alles om maar goed bij de ruimte achter de verwarmingsbuizen te kunnen. Hoe dan ook, ik moet laag bij de grond zijn, want daar zitten ze. Ik probeer het met een kwast. Maar alleen al bij het in positie brengen van de kwast zit er zoveel verf op de verwarmingsbuizen dat er niet voldoende overblijft voor op de muur. Dan neem ik een dik penseel. Met de lange stok van het penseel reik ik tussen de verwarmingsbuizen door. Ik kan het even heen en weer bewegen. En zowaar: dat lijkt heel wat. Tot ik er op mijn buik voor ga liggen. Dan zie ik dat ik de onderkant totaal niet geraakt heb. Nou verwacht ik niet dat er veel mensen zijn die in onze keuken op hun buik gaan liggen. Maar dat doet er verder niet toe. We witten de keuken en ook achter de verwarmingsbuizen wil ik het wit hebben.
Het is een ergernis. Tot ik besluit het anders aan te pakken. Ik doop mijn rechterhand in de latex en sop de verf met mijn witte handpalm op de muur. Omdat de bovenkant van mijn hand schoon is, blijven de verwarmingsbuizen dat ook. Bijkomend voordeel: het schiet veel harder op. "Ben je lekker aan het vingerverven?", vraagt E. "Dit gaat veel beter", zeg ik. "Kijk maar eens hoe goed het werkt. Zo heb ik bovendien optimaal contact met de materie." Ik eet en werk graag met mijn handen, dus dit is een prima oplossing. "Je bent een echte Cobra-klusser", zegt E. -verwijzend naar de kunstenaarsgroep uit de jaren vijftig. "Je hebt Karel Appel toch wel eens zien werken? Die smeerde ook rechtstreeks vanuit de tube op het doek. Daar kwam ook geen penseel tussen." Naarmate ik verder vorder, word ik zelf ook steeds witter. De verwantschap met Karel Appel slinkt. Ik voel me steeds meer Mike Rowe van Dirty Jobs.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten