Het krijgt me in de loop van de dag in de greep: spleen, Weltschmerz, de melancholie. Het weer miezert en mijn humeur miezert lekker mee. Ik bekreun me over de dingen die voorbij gaan. Die niet meer terug komen. Het zijn niet direct diepe gedachten. Het gaat vandaag niet over de grote dingen die onherroepelijk voorbij gaan. Dat niet. Vandaag denk ik aan kleine dingen die veranderen. Je kunt niets even in de tijd bevriezen, of gewoon even terugdraaien. Zucht... In de auto rij ik langs de Trio dumpwinkel. Vroeger kon je daar voor een paar centen nog leuke dingen kopen. Dat was voordat iedereen werd geschoold en alles werd geprijsd. Zucht... Verder gaat het: langs de bouwval waar ooit mooie dingen gebeurden: de oude super. Het is nu vergane glorie, verlaten door de mensen die het gebouw glans gaven. Even verderop de lichtboetiek. Vroeger heette die nog lekker de Sjoek. Zucht...
Gelukkig staat mijn wekelijkse boodschappenuitspatting op het programma voor vanmiddag. Als troosteten neem ik een puddingbroodje mee. Dat helpt even, maar het gevoel verlaat me niet helemaal. Onze zoon zit naast me te zuchten. "Ik weet het ook niet", zegt hij. "Het is gewoon een zuchtdag vandaag." Ik vind het mooi geformuleerd. Hij heeft zich laten inspireren door de aflevering van De Wereld Draait Door van gisteren. Daar hadden ze een item over zuchtmeisjes. Er valt een kleine stilte en dan zegt hij: "Ik denk dat het komt omdat de Ludolfs niet meer op de televisie zijn."
Zuchtmeisje nummer 1 is natuurlijk Jane Birkin. Destijds de vrouw van Serge Gainsbourg, die ook alweer jaren dood is. Zucht...
2 opmerkingen: