Vanmorgen zat er een berichtje in mijn mailbox met de titel Surprise! Onderaan het berichtje stond: Graag wil ik jullie vragen de surprise op te (laten) halen bij mij! Twee weken geleden mochten we een greep doen uit de cadeaucarrousel. Ik ging voor een abonnement op een tijdschrift. Dus ik had niet echt meer op iets gerekend. Maar de baas vond dat we dit jaar zo hard ons best hadden gedaan, dat we nog wel recht op iets meer hadden. Hoe aardig zo'n cadeaucarrousel verder ook is, dit bracht toch echt even het kerstpakkettengevoel terug. Massaal kwamen we in beweging om onze surprise te gaan halen.
"Ga je 'm zelf halen, of zal ik 'm voor je meenemen?", vraagt collega. "Ik haal 'm zelf, wat denk je?", zeg ik. Even later loop ik naar de eerste verdieping. Daar haal ik mijn surprise. Het is een duopakket wijn, wit en rood met een mooi briefje erbij. "Hij heeft het zelf bedacht", zeg zijn rots in de branding met enige trots en als extra aanbeveling. Voor ons verviel het geplande personeelsuitje, en voor dit jaar was er voor ons ook geen kerstborrel. Dus daarom dit gebaar.
Zelf is hij er vandaag niet. Dus schrijf ik hem even een bedankje. Gezien mijn geringe weerstand tegen alcohol zijn deze twee flessen wijn voor mij goed voor verschillende vrolijke avonden. De laatste zin van mijn mail was dan ook: ...reken maar dat ik hier heel wat keren dronken van kan worden! Maar niet als ik de volgende dag weer aan het werk moet natuurlijk...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten