Sh'bam

Ik zit al enige tijd op Zumba. Wie niet, zou je bijna zeggen. Maar eerlijk is eerlijk, het is ook geen wonder. Het is heerlijk om te doen. Bewegen gaat toch een stuk makkelijker op muziek. En ik ben wel van het dansen, dus zumba is het helemaal.

Vanavond waren we er weer helemaal klaar voor. Na mijn lichte sportmaaltijd pikken mijn zus en haar dochter me op. Ik dender een kleedkamer binnen waar allemaal jongemannen bezig zijn zich te verkleden. "Hier hadden we toch zumba?", vraag ik aan mijn zus. Een horde dames komt voorbij en licht het toe: "Dat was alleen tussen kerst en oud en nieuw. Nu zitten we weer in de zaal achter." Aanvankelijk hadden we een hele hal tot onze beschikking. Dat vond ik het fijnst. Ik hou wel van een beetje bewegingsvrijheid. Maar daar wordt in de winter gehockeyd of gezaalvoetbald.

Wij stellen ons op achterin de zaal. Voor in de zaal staan de dames die dag in dag uit in de sportschool rondhangen. Zij dragen allemaal gelijke broeken – zwarte of gekleurde broeken met gekleurde knopen erop en loshangende bretels. Het ziet er levensgevaarlijk uit. Voor mij zou dat het in ieder geval wel zijn; ik zou vast met een been in zo'n bretel blijven hangen.

Deze zaal is zo klein dat ik er een aantal weken geleden in botsing kwam met een van de twee mannen op zumba. Twee maal botste hij tegen mijn voluptueuze lichaam aan, of ik tegen hem -dat kan ook natuurlijk. Sindsdien heb ik een uitstekend contact met hem. Drie weken geleden suggereerde hij nog dat ik maar even voor de groep moest gaan staan om het voor te doen (!?!?!). Kijk, dan wil je echt contact.

Vandaag loopt het niet lekker met de muziek; of er moet een nieuwe cd of een nieuwe stereo worden aangeschaft. De botsman denkt dat het aan het apparaat ligt. Hij vertelt het me terwijl hij zijn voorhoofd met een handdoekje dept. De trilling van de vloer kan het apparaat ook nog van streek maken, oppert hij verder. We weten het niet, maar duidelijk is dat het niet lukt met het zumbamuziekje. Na een half uur zegt de trainster: "Nou dan doen we maar sh'bam." De afgelopen weken gaat het voortdurend over sh'bam. Dat zal de nieuwe rage wel weer zijn. Tot nu toe had ik het nog nooit gedaan, want het klinkt niet als iets wat je in een publieke ruimte met meer mensen zou willen doen. Maar vandaag moeten we er dan toch aan geloven. Ook leuk!