donderdag 24 maart 2011

In shock


"Ik ben in shock." De oudste komt terug van haar uurtje kleutergymbegeleiding. "Meester G. is dood. Wisten jullie dat?" We wisten het niet. Eerlijk gezegd ben ik ook geschokt. Verontwaardigd voegt ze eraan toe: "Al drie maanden!" Nu de jongste ook niet meer op de basisschool zit, ontgaan dit soort dingen ons. Hoogstwaarschijnlijk is er geen melding van gemaakt in het regionale dagblad, want dat was ons wel opgevallen. Aan de ene kant wat het niet onverwacht: hij had kanker. Aan de andere kant hoef je natuurlijk ook niet direct dood te gaan aan kanker.

"Ik voel me oud", zegt ze. "Dat zoiets gebeurt." Ik kan het me voorstellen. "Zo gaat het", zeg ik. "Dat gebeurt zomaar. Ik had een collega die zomaar doodging. Dat weet je. Dat vond ik ook onacceptabel, maar het gebeurde wel." E. doet ook nog een duit in het zakje: "Als je mazzel hebt, ga je het nog heel vaak meemaken", zegt hij. Zo is het, maar het zal nooit als mazzel aanvoelen.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten