Vrolijk toekomstperspectief

Vanmiddag zag ik op yammer, een soort bedrijfstwitter, een filmpje over de toekomst van de gezondheidszorg. Het filmpje is een promo voor een boek van trendwatcher Adjiedj Bakas. Een collega plaatste het met de volgende tekst: "Wat je er ook van vindt, het zet je in ieder geval aan het denken." En inderdaad: mij zette het wel aan het denken.

Vanavond tafelen we uitgebreid. De jongste en ik hebben zelf pizza's gemaakt en pakten zo terloops weer even een moeder-dochter-moment mee. Als we de pizza's in de oven hebben geschoven, dekt ze de tafel. "Ik vind het zo leuk om thuis te doen alsof we in een restaurant zitten", zegt ze. Ze zet een wijnglas bij ieder bord en pakt een karaf met water om de glazen te vullen. Ze wast aardbeien voor het toetje en vult twee sausbakjes met chocoladesaus en poedersuiker om de aardbeien in te dippen. Opgetogen roept ze ons allemaal als de pizza's klaar zijn.

Aan tafel vertel ik ze over het filmpje van Adjiedj Bakas. "In de toekomst zal er geen geld meer zijn om al die oudere mensen te verzorgen, dus moeten kinderen hun ouders weer in huis nemen", zeg ik. "Ik wil even met jullie bespreken bij wie we later in zullen trekken." "Dat is niet de toekomst, dat is het verleden", zegt de oudste. Daar heeft ze een punt. "In Duitsland kost een plaats in een verzorgingshuis alleen al € 70.000,-", zeg ik. "Veel Duitsers kiezen er dan ook voor om hun ouders in huis te nemen." "Okee, de opties zijn dus € 70.000,-, jullie in huis nemen, of een spuitje", zegt de oudste. De oudste en onze zoon bedenken de wildste scenario's om ons op onze oude dag onder dak te krijgen. Het gaat de jongste te ver: "Ik wil toch graag in ons huis gaan wonen, dus dan kunnen jullie wel bij mij wonen", zegt ze. Ze heeft al een plan: we zouden twee slaapkamers boven kunnen samenvoegen en dan hebben wij een leuke plek om te wonen. "En dan zouden jullie hier achter in de tuin begraven kunnen worden als jullie doodgaan", zegt ze. Haar konijn ligt daar al met een beschilderde gasbetonplaat als grafsteen. "Laten we allemaal € 5,- opzij leggen van ons zakgeld", zegt de oudste. "dan hebben we dat geld wel bij elkaar tegen de tijd dat jullie in een verzorgingshuis moeten." Onze zoon verhoogt de stemming met een van zijn favoriete Boer zoekt vrouw-imitaties. Met een zware Friese tongval zegt hij: "Jaaa, jullie weten natuurlijk wel waar jullie heen moeten. Jullie moeten naar Makkum." Dat was namelijk waar de mem van boer Jan heen zou gaan als er een geschikte vrouw op de proppen zou komen voor haar zoon.

Adjiedj Bakas heeft het ongetwijfeld niet zo bedoeld, maar de toekomst van de gezondheidszorg stemt de jeugd hier aan tafel bijzonder vrolijk. "Wat een geweldig onderwerp", hikt de oudste na. "Waarom hebben we het hier niet vaker over onder het eten?"