We zijn weer onder ons bij het aquajoggen. Een tijd
lang sjokte er een man met ons mee. Dat gebeurt zo nu en dan, maar meestal zijn
dat passanten, voorbijgangers, licht gemankeerde mannen of mannen 'met
mogelijkheden'. Zonder uitzondering eendagsvliegen die door de fysiotherapeut
naar het zwembad zijn gestuurd. Geen betere therapie dan aquajoggen: de spieren
worden optimaal gebruikt en toch niet te zwaar belast.
In de door vrouwen gedomineerde omgeving is zo'n man
een vreemde eend in de bijt. Voor ons is zijn aanwezigheid licht ongemakkelijk
en voor hemzelf ook, al was het alleen maar omdat de instructrice ons
consequent aanspreekt met 'dames'. Voordat we te water gaan, staan we vaak nog
even te kletsen. Dat doet zo'n man niet, die doet iets heel anders. Terwijl wij
kletsen, kijkt hij traag vorsend rond. En dat leidt dan toch af: licht
ongemakkelijk denk je aan de laatste keer dat je gewaxt, geschoren of geplukt
bent. Te lang geleden, realiseer je je even later.
In dit geval kwam de geblesseerde man met zijn vrouw
mee en zo'n sjokkend stel geeft dan nog weer een heel eigen dynamiek waar ik
niet zo snel het etiket 'sport' op zou plakken. Ik zal er niet teveel over in
detail treden. Hoe dan ook, het is nu voorbij. Hij is hoogstwaarschijnlijk weer
hersteld en teruggekeerd naar zijn eigen mannensport: voetbal, rugby, boksen of
iets dergelijks. In het bad is de natuurlijke orde weer hersteld en zijn als
vanouds 'women in control'.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten