Talking Tom

Een tijd geleden verruilde ik mijn geliefde oude koelkast (een originele oldtimer Nokia telefoon van de beste soort) voor een iphone. "Ik ga 'm niet inruilen hoor, ik wil 'm houden", zeg ik voor we de iphone gaan aanschaffen. Als ik dat ook tegen de jongens van The Phonehouse zeg, kijken ze me meevoelend aan. Het was niet in ze opgekomen. Ze hebben geen enkele belangstelling voor mijn oldtimer. Ik bevind me in de wereld van de onbegrijpelijke aanbiedingen en telefoons met onbegrensde mogelijkheden. "Nou mevrouw, u gaat wel van het ene uiterste naar het andere", zegt de snelle jongen met de rappe tong, terwijl hij alle opties met me doorneemt. En zo is het.

Ik heb de iphone alweer een tijdje en ik ben er dol op. Niet zo dat ik 'm niet kan laten liggen, maar ik geniet er enorm van. Het heeft ongekende mogelijkheden. Na een gewenningsperiode ben ik nu gewend aan alle luxe. Ik luister muziek op spotify, ik internet all over the place, zit bovenop het laatste nieuws en voorzie mezelf van allerlei gemakken met apps. En dan praat ik nog niet over het gebruiksgemak: ik kan zelfs zonder mijn leesbril op te zetten sms'en!

Vandaag laat ik boezemvriendin mijn laatste app zien. We werken ons de hele ochtend al uit de naad. We hebben wel even een moment van ontspanning verdiend. En met deze app heb ik het toppunt van ontspanning in huis. De jongste zette hem er vorige week op en het heet talking Tom. Tom is een kat. Het principe is even eenvoudig als lachwekkend als onzinnig. Tom praat je op een hoger toontje na. Of je zingt een liedje en dan zingt Tom het na. Lachen, zuchten? Tom lacht en zucht ook. Het klinkt simpel, maar het is bijzonder lachwekkend. Boezemvriendin en ik lachen ons tranen. "Het is superkinderachtig, maar wel erg leuk", zegt boezemvriendin, terwijl ze haar tranen droogt. En dat is het: superkinderachtig, maar ook superleuk.