Morgen gaat het gebeuren: dan gaat mijn moeder voor het eerst in haar 76-jarige bestaan vliegen. En ze gaat dat doen in bijzonder goed gezelschap, namelijk van mijn zus en mijzelf. Onze bestemming is Edinburgh. We vliegen vanuit Bremen. Het leek mijn moeder al langer leuk, maar het was er nog nooit van gekomen. Mijn vader ziet het niet zitten en in voorgaande jaren liep mijn moeder niet zo goed. Nu ze twee nieuwe heupen heeft, loopt ze beter dan de jaren daarvoor. Voor mijn zus en mij geldt dat onze kinderen nu groot zijn en dat we in de dagelijkse zorg best even gemist kunnen worden. Dus gaan we voor het eerst in hele lange tijd weer met elkaar op vakantie. Leuk!
Vanmiddag bel ik mijn moeder even hoe het ervoor staat. Ze heeft er zin in. De koffer is natuurlijk al gepakt en het is een komen en gaan van mensen die haar een goede vlucht toewensen, persoonlijk, of telefonisch. Ook als ik bel, heeft ze bezoek. Geen probleem, want mijn moeder betrekt het bezoek met het grootste gemak bij het telefoongesprek. We houden het toch maar kort. "Nou, dat is al lang geleden dat ik met jullie op vakantie ging hè?", zeg ik tegen mijn moeder. En de laatste keren dat ik meeging was ik niet te pruimen, volgens mijn zus. Ik wilde namelijk weer terug naar mijn vriend, toen ook al E.! "De laatste keer dat ik meeging was ik niet te genieten, omdat ik terug wilde naar E, maar ik beloof je dat ik dat nu niet zal doen", verzeker ik haar. Ik heb er zin in.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten