Schuren en raspen

Vanavond ga ik naar mijn wekelijkse aquajogles. Voor deze keer heeft onze trainer een deel van de bodem van het zwembad omhoog gezet. In het ondiepe deel moest er gerend worden. Dus wij rennen. "Wat is die bodem ruw", zegt een van mijn sjokgenootjes. Pas als ze het zegt, realiseer ik me dat ik de bodem inderdaad ook steeds meer voel. We zijn dan al tig keer heen en weer gerend en de les is nog niet voorbij. De bodem schuurt en raspt. Als we aan het eind van de les de cooling down doen, zie ik het: lappen vel die zachtjes meedobberen in het water, los- of weggeschuurd door de ruwe bodem. Gelukkig hoef ik niet lopend naar huis.