Wie wil nou niet zo'n broek?

Wie wil nou niet zo'n broek?

Gisteren haalde ik boodschappen bij de Jumbo. Het was al half schemerig. Zo gaat dat: voor je er erg in hebt is het donker. Ik laad de boodschappen net in als ik iemand in een lichtgevende broek voorbij zie komen. De broek is fel lichtgevend oranje met reflecterende strepen erop. Het ziet er -zonder gekheid- te gek uit. Stoer! Ik moet direct aan E. denken. Hoe goed zou hem zo'n reflecterende broek staan!

"Ik zag een man met een reflecterende broek", zeg ik tegen E. "Echt te gek." "Ik hoef geen reflecterende broek voor Sinterklaas", zegt E. "En ook geen verlichte riem of koplamp." Ieder initiatief van mij in die richting wordt hardhandig de kop ingedrukt. Op zijn verlanglijstje voor Sinterklaas zette E. wel een reflecterend hesje. Die draagt hij als hij in het donker gaat hardlopen. In ons oude huis had ik hem van nog veel meer lichtgevende en reflecterende materialen voorzien. Ik ben daar namelijk dol op en ik heb bovendien graag dat E. goed verlicht op pad gaat.

Zo heb ik hem ooit een prachtige riem gegeven met verlichting erin. De verlichting was aangebracht op de randen en draaide als het ware om zijn middel. Ook had ik hem een keer een koplamp gekocht, zo eentje voor op het hoofd. Maar met die materialen heeft E. zich hier nooit buiten de deur begeven. De koplamp is ooit nog een keer door hem gebruikt bij het kamperen (toen het niet voor het hardlopen werd gebruikt, stopte ik het bij onze kampeeruitrusting. Dat leek me bijzonder handig en ik had gelijk!). Maar dat was ver genoeg over de grens om niet door bekenden te worden gesignaleerd. Het was in Polen, vlakbij de Oost-Duitse grens. We hadden noodweer: het waaide zo hard dat de haringen los werden getrokken. Gelukkig lag ik nog in de tent om 'm aan de grond te houden. Toen kwam die koplamp toch maar mooi van pas!

Het is eeuwig zonde dat hij niet zo'n mooie reflecterende broek aan wil. Hij is ervoor geschapen.