Al dat werken met social media maakt dat grenzen verschuiven. Je deelt snel en gemakkelijk iets. De vorm van het medium verandert ook de inhoud van de communicatie. Een tijd geleden las ik een personeelsblad uit het begin van mijn carrière. Eindeloze interviews hadden we destijds. Dat moet nu allemaal veel korter. En het gaat nog korter worden. Vervolgens komt natuurlijk onherroepelijk de roep om verdieping en dan wordt het weer trendy om het the old fashioned way te doen, maar dan net een beetje anders.
Grenzen verschuiven niet alleen, ze vervagen ook. Zo vond ik een aantal jaren geleden het gebruik van emoticons infantiel. Ik vond het iets voor pubers, maar zeker niet voor een rijpe en verstandige vrouw zoals ik. Een smiley of een knipogende smiley plaatsen? Geen haar op mijn hoofd! Maar die barrière heb ik doorbroken. Zeker met het whatsappen vliegen de smileys, de opgestoken duimen en allerlei andere symbolen over het scherm van mijn iphone. De oudste stuur ik wel eens louter iconische berichten. Toegegeven: dat is meestal vrij flauw, maar ik geniet er erg van.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten