Was Claus er nog maar bij

Vandaag zat ik bijna de hele dag gekluisterd aan de buis. Dat was niet wat ik vooraf van plan was, maar gaandeweg groeide ik erin. Natuurlijk was maar een klein deel van alle uitzendingen actie. Het grootste deel was analyse en napraten. Maar daar ben ik toevallig ook dol op. Ieder handgebaar, iedere oogwenk en iedere spiertrekking worden door diverse deskundigen geanalyseerd. En daar doe ik graag aan mee.

Zo komt in een van de analyses ook de afscheidsspeech van Beatrix nog aan de orde. Niet door iedereen wordt de verwijzing naar prins Claus begrepen. Afstandelijk vonden sommigen het, omdat ze over 'prins Claus' sprak, terwijl het haar man was. En was het niet duidelijk dat hij belangrijk was voor haar en voor de familie? Ik snap het wel. Dit is mijn analyse. Claus had als prins-gemaal totaal geen armslag. Hij kon zijn talenten niet benutten en was als het ware vleugellam. Dat is zijn hele leven een worsteling gebleven. Hij zat in een gouden kooitje. Dat vrat hem zelfs dusdanig op dat hij er ziek van werd. Met haar woorden zette Beatrix Claus ineens op het staatsrechtelijke hoofdpodium: zo belangrijk is hij geweest. Het is een postuum eerbetoon. Zijn rol was vanzelfsprekend binnen de familie erg belangrijk, maar niet alleen daar: dat strekte veel verder. Zijn rol is voor het hele land van betekenis geweest. Vandaag was hij er niet meer bij. Meer dan eens zal er ook vandaag gedacht zijn: Was Claus er nog maar bij. Maar door hem zo op het toneel te zetten, was hij er toch een klein beetje bij en zal hij er altijd bij zijn - ook voor ons. Mooi.