Mensen die denken dat Hoogkerk een buitenwijk is van Groningen hebben het mis. Het mag dan aan Groningen grenzen, maar het heeft een heel eigen geschiedenis. E's familie komt uit Hoogkerk, of eigenlijk uit Vierverlaten, dat even verderop ligt.
De suikerfabriek neemt een prominente plaats in in het dorp. En ook de lucht van de suikerfabriek is soms overheersend. Zeg een echte Hoogkerker echter niet dat het stinkt. Het stinkt niet, het ruikt. In Hoogkerk was het de geur van de levendigheid, de geur van de welvaart. De fabriek voedde veel gezinnen: mannen verdienden in het seizoen bij, of werkten er vast. Naar de bedrijvigheid van de bietencampagne werd reikhalzend uitgekeken.
Gisteren was ik op bezoek bij een tante van E. Als ik aan kom rijden schijnt de zon op het dorp. De silo van de suikerfabriek torent hoog boven de huizen uit. Als E's tante weer met me naar de auto loopt, treft het me opnieuw. "Best mooi", zeg ik tegen E's tante. En zij verwoordt het mooi: "Ja, de sukerpot hè?", zegt ze. "Dij heurt derbie."
Geen opmerkingen:
Een reactie posten