woensdag 10 juli 2013

Een hard gelag

Als het allemaal even niet meezit is een hondje voor de troost heel fijn. Dat heb ik aan den lijve mogen ervaren na de brand. De vanzelfsprekende aanwezigheid van een hond helpt je dan echt. Ik had er graag eentje willen hebben, maar E. is faliekant tegen. Dus is het: E. of een hondje. Tot nu toe slaat de balans nog altijd door naar E. Ik moet er maar in berusten. Toen we hier kwamen wonen hebben we Törf aangeschaft. Maar dat is toch niet hetzelfde als een echte hond.

Gelukkig hadden we twee hondjes in de familie om ons te troosten. Maar nu is er nog maar één, want Tom het vrolijk huppelende troosthondje is er niet meer. Dat wat hem zo bijzonder maakte: zijn onbevangenheid, zijn vrolijkheid en vluchtigheid, is hem ook fataal geworden: hij is doodgereden. Dat ziet er heel hard uit zo zwart op wit. En dat is het ook.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten