Het zusje van Hans Klok

Het is warm. Ik ben geen liefhebber van dit soort temperaturen, maar het is te doen. Dat valt dan alweer mee. Binnenshuis wordt het warmer en warmer. De thermostaat stond net op 27,5 graden Celsius hier in de kamer. Ook op het werk loopt de temperatuur aardig op. Als ik 's morgens aankom, gooi ik allereerst de ramen open. De zonwering is op dat moment nog niet nodig, dus dan heeft de frisse ochtendlucht nog vrij spel.

Geen stap teveel

Op het duobureau van boezemvriendin en mij staat permanent een ventilator in de aanslag. Op die dagen dat het bloedheet is, willen we namelijk geen stap teveel zetten en geen extra handelingen uitvoeren. Dus hoeven we op dagen als vandaag alleen het knopje maar in te drukken. Zo gaat al onze energie naar het werk. Zo zijn wij.

Aerodynamiek

Boezemvriendin viert op dit moment een welverdiende vakantie, dus heb ik het vruchtgebruik van het apparaat volledig voor mezelf.  Na het openzetten van de ramen is het aanzetten van de ventilator dan ook de eerstvolgende handeling. De laagste standen negeer ik. Ik zet 'm direct op de hoogste stand en kies dan strategisch mijn plek in het hart van de windtunnel. Het leidt op het werk tot enige hilariteit. Ik loop er als gevolg van mijn strategisch gekozen positie met mijn  naar achteren geblazen haren namelijk voortdurend bij als het zusje van Hans Klok. De aerodynamiek viert hoogtij. Zo af en toe verlies ik mezelf: dan maak ik ook de magische armslagen die voor Hans zo kenmerkend zijn en die verdacht veel lijken op Japanse ochtendgymnastiek. Maar al met al lukt het zo prima om het hoofd in ieder geval koel te houden.