Vanmorgen kwam de bamboeman langs voor het opleveren van de vloer. De vloer is met liefde en zorg gelegd en dat zie je eraan af. De bamboeman spreekt ook met liefde over de vloer. "Over drie jaar weet ik vast niet meer hoe u heet, maar ik ken uw vloer nog wel.", zegt hij. Hij neemt een setje mee waar we de vloer mee kunnen onderhouden. Dat is verbazingwekkend eenvoudig. Eens in de maand dweilen is volgens hem voldoende. Met een fles schoonmaakmiddel kunnen we een jaar toe. Vlekjes wegwerken kan met een spray en een vuilabsorberend doekje. Het is echt een vloer naar mijn hart!
We praten nog even na en hij complimenteert ons over het huis: dat er goede materialen zijn gebruikt en dat het schilderwerk er zo strak uitziet. Wij zijn ook opgetogen over het resultaat. "Zijn jullie er met de verzekeringen ook goed uitgekomen?", vraagt hij. Het is een vraag die veel aan ons wordt gesteld. We zijn er goed uitgekomen. Dat wil zeggen: de opstal verliep redelijk vlekkeloos en ook over de uitgekeerde inboedel zijn we tevreden. Natuurlijk moeten we er geld bijleggen. Je krijgt niet alles vergoed en wat we hadden krijgen we nooit meer terug.
Dat dat allemaal zo zou verlopen wisten we natuurlijk niet die 26e mei dat ons huis afbrandde. We hadden toen we op straat stonden geen idee hoe we verzekerd waren. We wisten alleen dat we verzekerd waren. En E. wist gelukkig waar we wat verzekerd hadden. Alle papieren, onze pasjes en ook de telefoons waren in vlammen opgegaan. Van mijn ouders kregen we tijdelijk een mobiele telefoon te leen. Dat moest ook wel, want we moesten voor de politie bereikbaar zijn. Die kregen dus het nummer van onze mobiele telefoon.
Zo ongeveer het eerste telefoontje dat we kregen op de mobiele telefoon was afkomstig van een contra-expertisebureau. Ze hadden tegen de politie gezegd dat het over de verzekering ging. In de veronderstelling dat ze onze verzekeraar aan de telefoon hadden, verstrekte de politie ons mobiele nummer. De contra-expert waarschuwde ons voor de verzekeraar. "Je hebt recht op contra-expertise. Vertrouw je verzekeraar niet, ze draaien je een poot uit.", was de boodschap. E. stond de contra-experts (want het bleef er niet bij een) te woord. Opdringerig en vasthoudend waren ze. En dat stond ons eigenlijk tegen. Was dat nou echt nodig? Wij hadden toch altijd eerlijk onze premie betaald? Waarom zouden ze ons dan niet eerlijk uitbetalen? Later hoorden we van de verzekeraar dat het inderdaad zo is dat je recht hebt op contra-expertise en dat zij dat moeten uitbetalen. Wat die bureaus er niet bij vertellen is dat hun uurtarieven vaak veel hoger zijn dan die van de verzekeringsexperts. En daar krijg je dan wel een rekening voor gepresenteerd.
We kregen zelfs nog een telefoontje van een 'slachtoffer'. Die wilde ons voor de verzekeraar waarschuwen omdat hij zelf ernstig gedupeerd was door een brand. Hij adviseerde ons een contra-expertisebureau in de arm te nemen en hij noemde ook een naam. Dat was toevallig de naam van het bureau dat ons al had gebeld. E. was zo helder dat hij vroeg: "Hoe komt u eigenlijk aan ons nummer?" Er volgde een vaag verhaal dat hij iemand kende in Sappemeer die hem ons nummer had gegeven. En dat kon natuurlijk niet, want we hadden die telefoon en dat nummer nog nooit eerder gebruikt. De enigen die het nummer op dat moment hadden, waren wij, de familie, de politie en het contra-expertisebureau.
Het is een van de dingen die we meegemaakt hebben. We vertellen het vanmorgen aan de bamboeman in antwoord op zijn vraag. "Man", zegt hij. "Dat zijn Amerikaanse praktijken. Het lijkt wel op die boeken van John Grisham. Daarin heb je ook altijd van die agressieve letselschade-advocaten. Ik wist helemaal niet dat dat in Nederland gebeurde." Nee, dat wisten wij ook niet. Maar het is wel zo.
Het mag duidelijk zijn: we zijn er uit gekomen zonder contra-expertisebureau. Hoe? Door eerlijk te zijn, door goed op te letten, door scherp te zijn en door direct goede mensen rondom je te verzamelen: betrokken collega's die ons belangeloos adviseerden, onze zwager met zijn nuchtere kijk op zaken, onze aannemer die er bij waren bij moeilijke gesprekken. We hebben geluk gehad. Dat begon bij het overleven van de brand en dat heeft zich tot op de dag van vandaag doorgezet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten