Onze jongste heeft sinds kort een smartphone. En daar kun je van alles mee. Dat wist ik natuurlijk wel, want ik heb zelf een smartphone. Maar zij doet er dan toch weer heel andere dingen mee. Soms download ik op haar advies een app, zoals Shazam bijvoorbeeld. Shazam herkent nummers voor je. Dus als er iets leuks voorbij komt op de radio -en E. is niet in de buurt- hou ik mijn telefoon ervoor en dan zoekt Shazam op welk nummer het is.
Zij speelt vooral spelletjes op haar telefoon. Vanmorgen is ze bezig met een BN-erskwis. Het begrip BN-er is vrij rekbaar: ook mensen die vooral bekend zijn van hun deelname aan Expeditie Robinson zijn ineens bekende Nederlanders. Ik ben er vrij goed in. Dat heb ik dan weer: je hebt er niets aan, maar ik onthou het. Maar op sommige namen kom ik even niet. Ze drukt me haar telefoon onder de neus terwijl ik het toilet schoonmaak. "Wie is dit ook alweer?" Het is Albert Verlinde, maar op die naam kom ik niet ineens. "Terlinden? Hoe heet 'ie ook nog maar van voren? ... Albert, ja dat is het Albert Terlinden. Oh nee, Albert Verlinde." "Okee, bedankt" en ze verdwijnt weer. Als ik klaar ben met schoonmaken en voor het ontbijt ben neergestreken in de kamer, houdt ze me haar telefoon voor: "Ken je deze oude vent?" Het is Herman van Veen. Ik ben geshockeerd. Dat is toch echt een bekende Nederlander! En zo oud is die toch nog niet? Het is wel duidelijk: hier gaapt een generatiekloof.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten