Ook Rintje Ritsma zit aan tafel. Rintje is de grondlegger van het Nederlandse schaatssucces, daar zijn ze het aan tafel over eens. Hij begon immers met een commerciƫle schaatsploeg en dat heeft ervoor gezorgd dat het niveau in Nederland nu zo hoog is. Voor een schaatser namelijk een startplaats heeft voor een groot toernooi, heeft hij al een zware competitie achter de rug. "Toen Rintje nog schaatste hadden ze allemaal spandoeken met daarop RINTJE, IK WIL VAN JOU EEN KINDJE", vertel ik. Het was in de tijd dat Rintje zijn machtige lijf in een bad met ijs liet zakken. Dan vraag je ook om dit soort spandoeken. Het levert me hier in huis ongelovige blikken op. "Heeft Rintje eigenlijk nageslacht?", vraag ik me hardop af. Dat is voor de jongste het signaal om het op te zoeken. Rintje is van 1970 en hij is nog geen vader, verneem ik van haar. Toch jammer dat daar (nog) geen nageslacht van is.
Ondertussen richt ik me weer op Henry Schut. Wat vind ik eigenlijk zo leuk aan Henry Schut? Hij is vriendelijk, rustig en bescheiden. In zijn ogen blinkt soms een aarzeling als hij een vraag stelt. Hij laat zijn tafelgenoten tot hun recht komen. Het gaat niet over Henry Schut, maar om de mensen die aan tafel zitten. Een dergelijke beschaafdheid is ongewoon voor een talkshowpresentator. Go Henry!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten