dinsdag 20 mei 2014

I'm in the garden

Nu we in een spiksplinternieuw huis wonen valt er niet veel meer te klussen. Dit weekend schuurde ik de kozijntjes in ons eveneens spiksplinternieuwe schuurtje. Die moeten nog worden afgelakt, net als de deur. Maar als dat is gebeurd, dan ben ik klaar. Niet te vergelijken met de schier eindeloze stroom van grote en kleine klussen in ons oude huis. Niet altijd even leuk, maar met ieder klusje werd het wel meer ons huis. En ik werd daar heel blij van.

Al vrij snel na de brand bedacht ik dat ik dan nu maar moet gaan tuinieren. Niet dat ik nou bekend sta om mijn groene vingers, maar ik ben er niet zo goed in om helemaal niks te doen. Dan word ik onrustig en ontevreden over mezelf. Ik moet een beetje rond het huis kunnen scharrelen. De tuin is op dit moment nog in aanleg, maar dat gaat ook helemaal goed komen. Inmiddels heb ik drie seringenstruiken in  grote vaaspotten geplant en ik heb alle losse planten die ik had verzameld heb ik met elkaar in een grote zinken bak geplant. En het goede nieuws is: nog geen enkele plant de geest gegeven. Dus dat is een veelbelovend vooruitzicht voor mijn toekomst als echte 'toenjeder'.

Gisteren namen mijn zus en haar dochter R. de door mij zo gewenste tuintafel mee. Het plaatje wordt steeds completer. Zo nu en dan word ik overmoedig. "Nog even en ik gooi een flinke kei op de oprit met daarop de tekst I'm in the garden", zeg ik tegen mijn zus. Ooit zagen we zo'n steen in Duitsland, alleen dan natuurlijk met Im garten. Dat spreekt me toch minder aan. "En die steen hoeft er dan natuurlijk nooit weer weg, want dat is waar ik dan ben." Overdrijven is mijn favoriete stijlfiguur.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten