Ingezeept

Vanmorgen pak ik een nieuw zeepje. Deze is uit de collectie van mijn schoonmoeder. Bij het opruimen van het huis kwamen er uit alle hoeken en gaten zeepjes. In (gehaakte) zakjes, in wikkels, of gewoon zonder wikkel. In kasten en in laden. Zodat alle kleding een lekkere zeeplucht had. Dit is een vintage stukje Palmolive. Al behoorlijk uitgedroogd, maar met een beetje water schuimt het toch weer lekker. Meestal heb ik 2 smaken tegelijk in de running. Het andere zeepje is een blokje Lux, ook uit de collectie van mijn schoonmoeder.

Goed gevoel 

Het geeft me een goed gevoel om de zeepjes van mijn schoonmoeder te gebruiken. Dat zou ze mooi gevonden hebben. Jammer om weg te gooien. In de laatste jaren van haar leven deed ik vaak boodschappen met haar. En regelmatig gingen we dan - ook al viel het lopen haar zwaar - alleen voor twee tubes tandpasta naar de Kruidvat. Omdat die daar in de aanbieding waren. Zuinigheid met vlijt. Zo ging dat. Dus geheel in haar geest maak ik nu haar zeepjes op. Het laatste stukje van een blok plak ik op een nieuw stuk en zo gaat niets verloren. 

Zeer verantwoord. En iedere keer als ik me inzeep denk ik even aan haar. Een echte win-win-situatie.