Te licht bevonden

Vanmorgen ging mijn moeke naar de kapper. Ze gaat sinds kort naar dezelfde sterrenkapper als ik. Omdat ze deze keer alleen een knipbeurt hoeft, is er even tijd om ook nog andere dingen te doen. Dus op naar een van de winkelcentra om een broek te kopen. 

Warriors

Moeke is een grote vrouw - in alle opzichten. Ik lijk op haar. En dat bevalt. Ooit gaf iemand mij een compliment. Ze noemde me een 'warrior', een grote sterke vrouw. Dat is mijn moeke ook. Dat bewijst ze iedere dag weer. Als je zo groot en stevig bent als wij zijn, word je misschien ook wel een sterke vrouw. Wij zijn nooit tenger en klein genoeg geweest om schattig te worden gevonden.  

Op de verkeerde plek

We parkeren voor de deur bij moekes vaste broekenleverancier. De dame in de winkel is nieuw. Ze kent mijn moeder niet, toch een vaste klant in het klantenbestand. We kijken op ons gemak even  rond. En dan komt het. "Dames, welke maat hebt u?" We kijken haar een beetje verbaasd aan. Dat is wel heel erg direct. "Ik weet niet of u het weet," zegt ze, terwijl ze ons schattend opneemt, "maar dit is een grote matenwinkel." We schieten in de lach. Te licht bevonden voor een grote matenwinkel! Wat een hoogtepunt in ons bestaan. Moeke is inderdaad afgevallen, maar ze stelt haar gerust: we zijn toch echt wel op de goede plek zijn. Ze koopt uiteindelijk een donkerblauwe broek. Maar eerlijk is eerlijk: de rest is nu toch echt een maatje te groot voor haar.

Je kunt niet blazen en het meel in de mond houden

"We doen het met zijn allen niet goed. Of in ieder geval niet goed genoeg. We gaan nog veel te veel naar de winkels of naar het werk." Kysia Hekster zegt het op de haar kenmerkende wijze - zonder met de ogen te knipperen. Ze is denk ik tijdelijk even vrijgesteld van haar taak als vaste correspondent van het koningshuis. Daar zullen ze na een aantal uitglijders ook wel begrepen hebben wat 1,5 m afstand houden en in eigen land blijven betekent. "Veel meer dan in de eerste coronagolf.", vervolgt ze. Alweer  zonder met de ogen te knipperen. 

Logisch

Het is nou al wekenlang dezelfde boodschap. En ik beluister het met stijgende verbazing en ergernis. Natuurlijk zijn we meer op pad dan tijdens de eerste coronagolf! Je houdt de winkels open. Dat doe je opdat de economie doordraait. Die draait alleen maar door als er ook verkocht wordt. Dat gebeurt alleen als mensen naar die winkels toe gaan. En als er dan natuurlijk ook mensen in die winkel staan om de koop te sluiten. En ja, om in zo'n winkel te komen worden er reisbewegingen gemaakt. En dat is niet het enige verschil met de eerste coronagolf: in principe is alles open. Dus ja, natuurlijk zijn we meer op pad. Boezemvriendin zou zeggen: Is dat easy of is dat makkelijk? Het is makkelijk. 

Advies

Als de moeder van de baas Rutte en de Jonge zou moeten adviseren, dan zou ze zeggen: Je kunt niet blazen en het meel in de mond houden. Je moet een keuze maken. De consequentie van de keuze van een gedeeltelijke lockdown ten opzichte van een volledige is dat je meer reisbewegingen hebt. Dat mensen meer op pad zijn. En dat is volgens mij zelfs ook de bedoeling: anders zou de economie immers tot stilstand komen? Het is zelfs een weloverwogen keuze lijkt mij. Tot nu toe blijkt het ook geen onverstandige keuze te zijn: onze economie wordt minder hard geraakt dan in andere Europese landen. 

Hypocriet

Dus dit is ingecalculeerd. Waarom dan dit voortdurend streng toespreken van het volk? Waarom dan dat: Eigen schuld dikke bult dat die tweede coronagolf aanhoudt. Moet je maar thuisblijven, anders duurt het allemaal nog langer. Ik vind het hypocriet. Het zou eerlijker zijn om te zeggen: Deze golf duurt langer. Dat is ook logisch, want we kiezen ervoor om de economie draaiende te houden. Het gevolg daarvan is dat jullie meer op pad zijn. Daardoor nemen de besmettingen minder snel af. Dat betekent dat we de gezondheidszorg langdurig zwaar belasten. Daarmee vragen we veel van mensen die onderbetaald en overvraagd worden. En dat is niet eerlijk. Dat is helemaal niet eerlijk. Dat realiseren we ons. 

Dat zouden ze moeten zeggen - zonder met de ogen te knipperen. 

Het is denk ik wel duidelijk waarom ik niet geschikt ben voor de politiek. 

Roze of gele oogjes

Deze week deden we een advocaatsmaaktest. Onze oudste houdt van koken en bakken. Het liefst in grote hoeveelheden. Om zichzelf in coronatijd een beetje te vermaken probeert ze allerlei (familie) recepten uit. Eerder had ze een oproep gedaan wie mee wilden doen aan de test. Niet iedereen is in voor advocaat. In de familie-app kwam nog een suggestie om bier te gaan brouwen. Grolsch schijnt een goed recept te hebben. Mijn moeder en mijn beide zussen doen mee aan de test. 

Met oogjes

Woensdagavond komt de oudste binnenstormen met een grote koelbox. Ze haalt er twee potjes advocaat en slagroom uit. Op het ene potje zitten roze oogjes en op het andere gele. Ik was alweer vergeten dat woensdag de testdag was. Ben je ook al bij de rest langs geweest?, vraag ik. Ze knikt. "Dan ga ik nu naar huis om de test te starten", zegt ze. 

Serieus werk

Het starten van de test verloopt niet helemaal vloeiend. Eerst krijg ik een uitnodiging via Skype. Dat heb ik een tijdje geleden verwijderd, dus dat moet ik eerst weer installeren. Ook bij de anderen loopt het blijkbaar niet soepel, want ze whatsappt ons dat ze ons zo gaat videobellen. Ondertussen start ik met de voorbereidingen, want mijn ervaring leert me dat je testen uiterst serieus moet nemen.

Testopstelling

Ik zet twee identieke glaasjes op tafel. De potjes erachter om misverstanden te voorkomen. Ook heb ik twee identieke lepeltjes. Je wilt tenslotte niet dat er door randverschijnselen een vertekening van de uitslag ontstaat. Mijn telefoon zet ik er in een houdertje achter. Ik ben tevreden. Mijn testopstelling is klaar. Ik proef alvast even van beide. Als de whatsapp video-oproep binnenkomt, ben ik er klaar voor. 

In beeld

De rest is al aanwezig. Mijn moeder komt direct vol de ether in vanuit een bijzonder merkwaardige hoek. Ik zie de onderkant van haar gezicht. "We hebben het al op", zegt ze. "Wij kiezen hier voor de roze oogjes." Mijn zussen sluiten direct aan. Ook zij geven de voorkeur aan de roze oogjes. "Ho es even", zeg ik. "zo werkt het niet. We moeten een smaaktest doen. Ik wil meer horen over de textuur, de nasmaak, de kleur, de zoetjes en dergelijke." "Het is zachter" slingert mijn moeder de ether in. "Moeten we niet tegelijk testen en dan stukjes brood tussendoor eten om geen smaakvertekening te hebben? Of een slokje water?", vraag ik. Doordat ik aandring komt er nog enige verdieping in de test. "Die zwarte stippeltjes in de roze oogjes, is dat vanille?", vraagt mijn zus. Ik proef live. En ook ik neig naar de roze. Maar misschien ben ik al beïnvloed door de rest. Ik spuug ook niet in de gele oogjes. We praten nog even na over de afdronk. Ik proef nog een beetje meer. Het ontaardt in dikke pret. "Weet je wat ook lekker is?", zeg ik. "Whiskey". 

Brandewijn en jenever

Het is een duidelijke uitslag. De oudste onthult de verschillen: in de ene zit brandewijn, in de andere jenever. In de jenevervariant zit meer suiker en zitten zakjes vanillesuiker. In de brandewijnvariant zit een vanillestokje. En in een van beide zaten meer eieren. Maar ik kan niet meer navertellen in welke. Twee glaasjes advocaat waren alweer een enorme uitdaging voor mijn alcoholtolerantie.

Het was een groot succes. Dus de meeste punten zijn voor de oudste. Het was wel duidelijk dat de testdiscipline nog ver te zoeken was. Daar is nog ruimte voor verbetering.

Omhoog, omhoog, omlaag, omlaag, links, rechts...

Lange tijd vond ik het overdreven. Maar ik ging uiteindelijk overstag in de eerste coronagolf: ik activeerde Netflix. En iedereen had gelijk: je kunt er niet zonder. Nu ga ik me regelmatig te buiten aan bingen - eindeloos kijken zonder reclame. Heerlijk is dat. Het valt niet altijd mee om uit het overvloedige aanbod te kiezen. Soms ben ik net zo lang bezig met kiezen als met kijken. Maar het gevoel is heerlijk: zoveel keuze. 

Technische problemen

Zaterdagavond kies ik voor Suits. En net als ik er lekker in zit, gaat het mis. Netflix reageert traag en loopt uiteindelijk vast. Na drie keer pak ik mijn laptop erbij om uit te zoeken wat het probleem kan zijn. Ik google en kom dan terecht bij Netflix help. Wat te doen? Stap 1: uitloggen. Fantastisch advies. Stap 1 wordt als volgt uitgelegd:  Geef het deactiveringsscherm weer door de volgende reeks in te voeren met de pijlknoppen op de afstandsbediening van het apparaat: Omhoog, omhoog, omlaag, omlaag, links, rechts, links, rechts, omhoog, omhoog, omhoog, omhoog. Is dit een grap? Voor de zekerheid kijk ik nog even in de url: ik ben toch echt bij Netflix help. 

Maar helpen doet het me niet. Gelukkig weet ik dat andere knopje ook nog goed te vinden: de uit-knop.

Roofgoed

Anticiperend op een volledige lockdown haast ik me naar het winkelcentrum. Ik bezoek daar de betere lingeriezaak waar ik mijn BH's aanschaf. In het begin van dit jaar raakte een van mijn Primadonna's zoek in het zwembad. Eerst dacht ik nog dat iemand mijn zwarte Primadonna per ongeluk had meegenomen. Maar de BH kwam niet terug. "Dat kun je wel vergeten', aldus mijn aquarobiclerares. En dat was bijna gelukt, maar ik kom nu toch echt een BH tekort. En het zal mij niet gebeuren dat ik bungelend de lockdown inga. Ik stel prijs op persoonlijke verzorging. Het dragen van een kwaliteits-BH maakt daar onderdeel van uit. Ook als ik thuis werk.

Geen risico 

Het is rustig in het winkelcentrum. Ik ben direct aan de beurt en vertel wat ik zoek: een zwarte Primadonna. "Sinds de gedeeltelijke lockdown is er geen winkelend publiek meer", vertelt de dame in de zaak. "Alleen maar doelgerichte kopers, zoals jij." Ik vertel haar dat ik nog een zwarte BH mis in mijn collectie als gevolg van de onfortuinlijke vermissing in het zwembad. Ze zoekt mijn gegevens erbij en haalt een aantal opties uit de kast. Ze is niet verbaasd over het verdwijnen van de Primadonna. "Als je ze kwijt bent, dan krijg je ze niet weer terug", zegt zij stellig. "Maar BH's zijn toch maatwerk?", werp ik tegen. "wat heb je daar nou aan om een BH van iemand anders mee te nemen?"

Nog sterker

"Ik kan het je nog sterker vertellen", zegt ze. Nog sterker is altijd beter. Ik ben daar dol op, dus ik knik bemoedigend. "Hier was laatst een vrouw in de zaak en die was al haar Primadonna's kwijt. Gestolen van de waslijn." Ik kijk haar verwachtingsvol aan. Ik hoop op een ontknoping. Maar die blijft helaas achterwege. "Het is roofgoed.", verzucht ze. 

Ik schaf er direct twee aan. Dan heb ik een ruime basiscollectie.  En ik weet genoeg: mijn twee nieuwe BH's gaan achter slot en grendel of worden op het lichaam gedragen. Geen risico.