Schaamteloze toeristen

We zitten met de jongste een weekje op Schiermonnikoog. En ik zeg het maar direct eerlijk: we hangen hier schaamteloos de toerist uit. We maken ons schuldig aan allerlei delicten waar de modepolitie ons onmiddellijk voor op de bon zou slingeren. En dat niet alleen: we staan echt in de hoogste aankeutelstand. Een dergelijke vorm van ontspanning kan mijn lichaam maar moeilijk verdragen. Ik ben dus traditiegetrouw niet fit, maar dankzij de aankeutelstand been ik het nog net allemaal bij. 

A perfect day

Ik schets het verloop van de dag even. We komen langzaam op gang. De jongste slaapt uit. Zover zijn E en ik nog niet. Wij beginnen op tijd met het lezen van een boekje. Kopje thee, kopje koffie,even douchen. Een greep in de tas voor alweer zo'n bepaald geen lichaamomhelzende outfit (waar ik anders wel heel erg voor ben!). Rond het middaguur - de jongste is dan inmiddels ook ontwaakt- fietsen we naar de Spar. Dat doen we niet doelgericht, maar echt piano-aan. Inmiddels hebben we onze outfit dan gecompleteerd met een hoedje en een zonnebril - ook als die uitrusting strikt genomen nog niet echt nodig is. In de Spar maken we het leven van de echte Schiermonnikogers tot een hel door ongericht rond te dolen en te overleggen over elke aankoop: 'Zullen we...?', ' Hebben we...?'. Ondertussen zijn die echte Schiermonnikogers allang blij dat wij ons tenminste aan de grondregels van basislichaamsbedekking houden. Die regels worden hier namelijk op grote schaal overtreden door mensen die het echt niet kunnen hebben. Na een korte siësta -waarin de jongste nog even weer naar het dorp fietst om de boodschappen op te halen die we ondanks goed overleg zijn vergeten- stappen we op de fiets om na een rondje over het eiland terecht te komen bij de zee. En daar gaat het natuurlijk allemaal om. Daar storten we ons vol overgave in. Na een hapje eten hier of in een plaatselijk etablissement, kakken we dan opnieuw in. Boekje, tv, bankhangen en naar bed.

En vandaag hebben we weer zo'n dag.