Zonder zitschaamte

Vanmorgen lees ik een column van Jeffrey Wijnberg, een psycholoog uit Groningen. Hij denkt dat zitschaamte in de toekomst onontkoombaar is. Bewegen is goed voor je, maar het slaat volgens hem door. Hij vindt het overdreven en overgewaardeerd, de hype van stappen tellen, achter je bureau staan of lopen op een loopband, al je vrije tijd in de sportschool rondhangen. Er wordt veel over gepraat, waardoor je al snel het idee hebt dat je tekortschiet als je niet meedoet. Wijnberg vindt dat je al een heel eind komt met je dagelijkse beweging: stofzuigen, koken, traplopen, noem maar op. Zittend voer je volgens hem goede gesprekken, lees je fijn een boek. Kortom: lekker zitten is niet verkeerd. Het is zelfs heerlijk. Alhoewel ik graag een stukje loop, aquajog en regelmatig achter mijn bureau sta, ben ik ook fan van zitten. Het sluit naadloos aan bij veel van mijn hobby's. En ik denk dat dat voor veel mensen geldt. Het is alleen niet 'in' om dat te zeggen. Het past niet bij het gewenste dynamische eigentijdse beeld van ons bestaan.  

Dynamisch leven

Een aantal jaren geleden hadden de baas en ik een afspraak met een aantal snelle jongens uit de randstad, die een zeer dynamisch leven leidden. Ze adviseerden ons over ons nieuwe merkenbeleid. Een van hen spraken we regelmatig. Zo kregen we ook een indruk van zijn kosmopolitische bestaan. Hij bereisde de complete EU zoals ik onze provincie bereis. In zijn huis was een aparte ruimte waar de 'nanny' verbleef. Niet dat hij erover pochte, maar zo terloops kreeg je toch heel veel informatie over hem. Al zijn verhalen barstten van de dynamiek en stonden in schril contrast met ons dagelijks bestaan.

Vuurkorfmoment

Iedere keer als hij was vertrokken, keken de baas en ik elkaar aan met een blik van: waarom zitten wij eigenlijk niet in Griekenland aan de feta en de Griekse wijn? Tot die ene keer; misschien ontkwam het hem, omdat we elkaar inmiddels zo vaak hadden gezien. Hij vertelde namelijk dat hij op de zondagavond rond een uur of negen samen met zijn vrouw met een glaasje wijn bij de vuurkorf had gezeten. Wij zaten op dat moment gewoon voor de tv. De baas was rond die tijd hoogstwaarschijnlijk nog aan het bijkomen van Studio Sport en ik zat voor pulp tv. Geïnteresseerd en vol hooggespannen verwachtingen luisterden de baas en ik wat hij van dat vuurkorfmoment had gemaakt. Een privé miniconcert misschien? We hadden in ieder geval verwacht dat het nog lang onrustig zou blijven in randstedelijk Nederland. Maar dat bleek niet het geval. Uitgeput waren zijn vrouw en hij naast elkaar bij de vuurkorf in slaap gevallen. Ze bleken toch ook maar heel gewone mensen te zijn. 

Ik ben de schaamte allang voorbij. Ik ben dol op sleur en ik zit graag.  

De illustraties op mijn blog zijn afkomstig van Boomerang Cards.  Hier vind je deze.

De soundtrack bij de blog is: