Het zal je kind maar zijn

Het zal je kind maar zijn, denk ik, als ik de jonge vrouw ontkleed op de open wagen zie liggen. Haar been ligt vreemd gedraaid onder haar lichaam. Ze was half Duits en half Israëlisch en ze ging naar een rave in de woestijn. Haar ouders herkenden haar aan haar tattoos. Op de wagen zitten jonge mannen die haar op deze manier tentoonstellen. Ogenschijnlijk onaangedaan, een beetje triomfantelijk zelfs. Ook van hen denk ik: het zal je kind maar zijn. 

Ruw en respectloos

Het zal je kind maar zijn, denk ik, als ik de jonge vrouw zie die aan haar haren uit de auto wordt gesleurd. Haar broek is rond haar kruis besmeurd met bloed. Je hebt niet veel verbeeldingskracht nodig om te weten wat daar is gebeurd. Een jongeman trekt haar uit de kofferbak en duwt haar in de auto. Ruw en respectloos. Het zal je kind maar zijn.

Vrouwen als oorlogsbuit

Vrouwen als oorlogsbuit. Ik ben vrouw en moeder van twee dochters en een zoon. Ik ben in eerste instantie geraakt als vrouw en als moeder van twee dochters. Ik zie de beelden met afschuw voorbijkomen. Het maakt me woedend. Daarna komt de gedachte aan de moeders van deze mannen. Het zal je kind maar zijn die zoiets doet. Wat zullen zij denken als ze deze beelden ziet? Wat zullen zij tegen hun zoon zeggen?  

Ik zie alleen maar verliezers. 

De illustraties op mijn blog zijn afkomstig van Boomerang Cards. Hier vind je deze.