De topervaring ebt nog een beetje na in de week: ik ben in opperbeste stemming. Frazey zit me nog in het hoofd: gedachteloos neurie ik liedjes van haar CD Obadiah. Ook zing ik voortdurend alledaagse teksten op haar nummers. Als E. en ik aan tafel zitten bijvoorbeeld. "Zal ik dat botterbakje mor votgoeien?", zegt E. En ik zing op de melodie van Bird of Paradise: "Joahoa, wat een goud idee, goei dat bakje mo-hoar vo-hot oehoeoe, ohoho yeah". En zo blijkt echt bijna alles te passen op de melodie van Bird of Paradise. Als ik even later naar fysiotherapie ga zing ik: "Ik, ik trek mien sportbroek aa-haan, joa-hoa ik dou mien sportbroek, Sportbroek sportbroek aa-haan, om te beknovvelen, joa te beknovvelen*." Ik word er bovendien niet snel flauw van. Sterker nog: ik word er erg gelukkig van om nepteksten op een fijne melodie te zetten en zo het alledaagse leven te bezingen. Daarbij voel ik me volstrekt niet gehinderd door het feit dat ik niet kan zingen. Gêne is mij wat dat betreft vreemd.
Onze zoon heeft dezelfde voorliefde voor het zingen van nepteksten op een melodie. Hij heeft een vaste tekst die het volgens hem bijna overal goed op doet. De inspiratie voor die tekst deed hij op op de middelbare school. Een jongen uit zijn klas verdween midden op de schooldag even. Ze hadden geen idee waar hij was geweest. Toen ze hem vroegen waar hij was geweest, was zijn antwoord tot grote hilariteit van zijn klasgenoten: "Ik ga hier toch niet schijten jong". Hij was dus thuis even naar de wc geweest. En deze toptekst circuleert hier nu dus al jaren en wordt te pas en te onpas op een melodie gezet.
En eerlijk is eerlijk: hij doet het ook goed op Bird of Paradise. "I-hik ga hier toch niet schij-hijten. Absoluut niet, nie-hiet schij-hijten oehoeoe, ohoho, yeah."
*Groningse term voor fysiotherapie -binnen onze familie in elk geval.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten