De herfstvakantie is weer voorbij. De rust is weergekeerd. Niet dat er vorige week geen momenten van rust waren. Die hebben we zeker ook gehad. Zo luistert onze oudste tegenwoordig graag naar Classic FM. "Ik heb gewoon een hele brede smaak. Ik vind heel veel dingen leuk.", verkondigt ze. De sfeer in de woonkamer is op dit soort momenten bijzonder vredig. Maar er zijn ook andere momenten. Even daarvoor had de jongste nog een dansje staan oefenen op "I'm your Venus" van Schocking Blue. De bank was daarvoor aan de kant gezet. Van boven had ze een microfoon gehaald waarin ze het nummer playbackte. De volumeknop stond op oorverdovend. Dat ging heel leuk tot onze zoon haar op de kast joeg door zijn eigen variant op deze hit (I'm your Penis) te zingen.
Voor altijd anders
Na zo'n uitbarsting zijn de jongste twee graag even buiten. Dus blijven de oudste en ik in de kamer over. Allebei met een boek erbij. En dat combineert prima met klassieke muziek. Het is op zo'n moment bijna niet voor te stellen dat we in dezelfde kamer zitten als even daarvoor, zo compleet is de sfeer omgeslagen. We lezen zwijgend verder in onze boeken. Tot de rustige achtergrondmuziek zich steeds sterker manifesteert. Verstoord kijk ik op; het uurtje met rustige muziek is blijkbaar voorbij. Marsmuziek schalt door de kamer. E. heeft zich inmiddels bij ons gevoegd. "Dit heeft toch wel een hoog tieten-kont-gehalte", zeg ik tegen E., verwijzend naar de scène uit Turks Fruit met de Radetzky Mars. We schieten in de lach. Onze generatie zal wel nooit meer naar marsmuziek kunnen luisteren zonder aan dat fragment te denken. Daar heeft Jan Wolkers voor altijd zijn stempel op gedrukt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten