Hebben is houden

Daar lijkt het wel op

"Jannie, bistoe dat dij aal zit te soezen over n BH?" Ik heb net gevraagd of mijn BH inmiddels gevonden is. Mijn aquasportlerares vindt het maar vermakelijk. Mijn verdwenen BH zorgt voor veel hilariteit onder het personeel. "Hest nait maarkt dat de boudel meer wiebelde?", vraagt ze. Geloof me, dat was me niet ontgaan. "Hou hest dat din had?" Ik doe het verhaal nog maar eens uit de doeken: ik ben met BH om het zwembad binnengekomen en zonder weer vertrokken. Ergens onderweg ben ik 'm kwijtgeraakt. Dus het zwembad is absoluut de crimescene. En als het geen crime is, dan moet ie toch ook daar weer opduiken. Dus vraag ik het nog maar een keertje. Maar tot nu toe zonder resultaat. De BH blijft spoorloos.

Fatalisme en doorvragen

Op het werk komt het verhaal me op de nodige doorvragen te staan. Collega sprak er met haar man over, die ook in een zwembad werkt. Volgens hem hoef ik er niet op te rekenen dat ik mijn BH nog weer terugzie. En ook hier in het zwembad zijn ze niet optimistisch. Met Oost-Groningse fataliteit klinkt hier: "Dij zugst nait weer." Zo werkt dat blijkbaar. De baas heeft een aantal specifieke doorvragen. Hij wil graag weten of ik de BH in een gemengde zone of in de speciale vrouwensectie ben kwijtgeraakt. Dat is natuurlijk van belang voor het daderprofiel. Ik weet eigenlijk helemaal niet of er wel strikt gescheiden zones zijn in het zwembad. Het pad langs de kluisjes is in ieder geval gemengd. Dat is namelijk de toegang tot het zwembad. Dus ik denk dat je kunt zeggen dat ik 'm in de gemengde zone ben kwijtgeraakt. De baas heeft er met een oud-collega over gesproken met wie hij vorige week een hapje at. Die dicht hij expertise toe op het gebied van lingerie. Volgens de baas was zijn tekst: "Hebben is houden". En daar lijkt het wel op. Het is een flinke schadepost, ook gezien de emotionele schade. Misschien dekt de verzekering het wel.

GEZOCHT: zwarte Primadonna - voorgevormd

Het is een raadsel.

Maandagavond stort ik me zoals iedere maandag weer in het water voor een aquarobicles. Zoals gebruikelijk ben ik precies op tijd. Niet te vroeg, maar ook niet te laat. De zwemmers staan al voor de poortjes te wachten. Die mogen er pas na ons in. Als zij er al staan, kan er van relaxed omkleden geen sprake zijn. Dus ik verwissel mijn kleren snel voor mijn badpak. Binnen een mum van tijd sta ik met de dumbells te springen in het water. Ik kan het iedereen aanraden.

Klamvochtige zoektocht

Mijn minst favoriete moment komt na de les. Dan moet de natte boel uit en moeten de droge kleren over het klamvochtige lichaam. Ik vis mijn kleren eerst uit het kluisje en dan uit de tas. Bij het uitpakken blijkt dat mijn BH ontbreekt. "Vast uit de tas in het kluisje gegleden ", denk ik nog. Maar nee, geen BH in het kluisje. Misschien in het pashokje waar ik me heb aangekleed? Ook niet. Dan moet ik 'm dus tussen het pashokje en het kluisje hebben verloren. Ik loop nog even rond, maar ik zie geen BH. En het is geen exemplaar waar je gemakkelijk overheen kijkt: van redelijk formaat, zwart en voorgevormd. Geen hobbel(s) die je zomaar neemt. Dus er is vast iemand die 'm gevonden heeft.

Gevonden voorwerpen 

Ik meld me dan ook bij de vriendelijke jongeman aan de balie. "Is hier misschien een BH binnengebracht?", vraag ik. "Ik ben die van mij kwijt." Ik zie aan hem dat het geen vraag is die dagelijks gesteld wordt. Hij lijkt enigszins in verlegenheid gebracht. Hij verzekert me dat er geen BH is ingeleverd.

Thuis vertel ik dit vreemde voorval. Ik zie drie mogelijke scenario's:

1. Iemand denkt dat haar eigen BH uit de tas is gevallen en neemt 'm mee. In dat geval komt zij er thuis achter en dan zal de BH er de volgende week weer zijn.
2. Iemand met precies mijn maat BH vindt 'm net zo mooi als ik en neemt 'm mee. Dan zie ik de BH niet terug.
3. Er loopt een BH-snuiver -een neef of nicht van de lustkapper- rond in het zwembad en die had maandag zijn of haar geluksdag. Ook in dit geval zie ik de BH niet weer terug.

Het was een mooi exemplaar, dus ik hoop natuurlijk op scenario 1.