Als een te nauwe broek

met bril

Sinds zaterdag krijg je mij met bril. Ik hing er al een poosje tegenaan. Lange tijd hoefde ik voor veraf geen bril. Maar sinds een week of vier deed ik 's avonds een greep uit mijn royale collectie leesbrillen om tv te kijken. Zonder leesbril kon ik al een poosje niks. Dus tijd om naar de opticien te gaan.  

Arendsogen

Daar werd mijn vermoeden bevestigd: ook veraf heb ik nu +1. Voor het lezen een +3 en ergens ertussenin een +2. Zoals altijd lees ik de borden met veel gemak. "Je hebt echt een uitzonderlijke gezichtsscherpte", zegt de opticien. Mijn gezichtsscherpte is maar liefst 170% waar 100 % al prima is. "Je ziet bijzonder veel details", aldus de opticien. Ik heb dus arendsogen. Ik was uitstekend geschikt geweest om jager te worden. Dan had ik mijn buit ver voor andere jagers al zien bewegen. En ik zou vervolgens heel precies kunnen mikken - ervan uitgaand dat mijn hand-oog-coördinatie ook uitstekend is.

Droogdragen

Maar goed, zonder bril ook geen arendsogen. "Het liefst heb ik 1 bril voor alles", zeg ik tegen de opticien. Ik zie er wel een beetje tegenop. Maar als ik monturen mag kiezen krijg ik de smaak te pakken. Ik neem 2 mee naar huis en na een tijdje droogdragen, heb ik een sterke voorkeur voor de lichte bril. De volgende dag laat ik weten wat mijn keuze is. En zaterdag kon ik 'm halen. "Het is wel even wennen", zegt de opticien. "Je moet je focuspunt even vinden." 

Met bril 

Maandag heb ik 'm voor het eerst op naar het werk. Ik hou 'm de hele dag op. Dat meld ik trots als ik thuiskom. Het voelt aan als een prestatie, want ik voel me de hele dag Jannie met bril. Zodra ik thuis ben doe ik 'm af. Alsof het een te strakke broek is. Ook vandaag hou ik 'm de hele werkdag op. Op een klein incidentje na. Als collega D. mijn kantoor binnenkomt, zet ik gewoontegetrouw mijn bril af. Alsof het een leesbril is. En vanavond loop ik een rondje. Zonder bril. Lekker is dat toch. Maar ik ga er vast aan wennen.