"Ik zou wel zin in een dropje hebben", zegt E. "Ik ook, ik heb iedere dag wel zin in een dropje", zeg ik. "Daarom hebben we geen dropjes in huis." Als wij zin hebben in een dropje, vooral ik, dan blijft het namelijk niet bij een dropje. Dan gaan alle dropjes eraan.
Als het maar drop is
Op dit moment heb ik een absolute voorkeur voor Siciliaanse dropstaafjes. Meestal eet ik het zakje in een keer leeg. De laatste dropstaafjes zijn dan niet echt lekker meer. Maar ik ben een echte doorzetter, dus ik stop niet voor het zakje leeg is. E. is meer van de muntdrop. Er was een tijd dat ik dacht dat ik niet zo dol op muntdrop was. Dus dan nam ik het mee voor E. Maar bij gebrek aan ander drop, blijk ik muntdrop ook best te kunnen verdragen. En hoe je het ook wendt of keert: ook muntdrop is drop. Dus lekker. Maar Siciliaanse dropstaafjes en muntdrop zijn nog niet zo lekker als De beste drop ooit van Klepper en Klepper.
De ultieme verleiding
Die verleiding komt iedere vrijdagavond voorbij. Dan hebben we namelijk ons wekelijkse bieb-kaas-momentje. En de beste drop ooit is verkrijgbaar bij onze kaasboer. Bijna iedere vrijdag weerstaan we de verleiding. Een niet geringe prestatie, want de beste drop ooit is heel erg lekker. Als we dan al eens een keer door de knieën gaan en een zakje scoren, dan is dat zakje ook op vrijdagavond gezien. En daarna zitten we dan met een licht verhoogde bloeddruk, enigszins gezwollen ledematen en een onregelmatige hartslag op de bank. Mij hoor je er niet over: het is het waard.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten