De zomervakantie is begonnen. Vroeger zag ik er altijd een beetje tegenop. Als het namelijk zover was, dan vroegen mijn tantes of ik bij ze kwam logeren. En hoe leuk en aardig ik ze ook vond, dat wilde ik niet. Ik wilde thuis zijn. Als ik niet thuis was, had ik 'jank' naar huis. Heimwee.
Je eigen gang gaan
Dat is lang zo gebleven. Zelfs als we met ons gezin op stap gingen had ik heimwee. Hoe leuk het ook is om met z'n allen op pad te zijn. Ik had 'jank' naar het gewone. Naar ritme en structuur en mijn eigen gang weer kunnen gaan.
Nooit meer naar huis
Toen ons huis afbrandde, had ik ook heimwee. Eenmaal van de schrik bekomen, realiseerde ik me: "Nu kan ik nooit meer naar huis." We woonden een jaar lang in een ander huis. Dat was een tussenjaar. Een jaar waarin je niet echt thuis bent. Met het nieuwe huis, mooier en eigentijdser, kon ik eerst niet zo blij zijn. Het was niet thuis. Inmiddels ben ik natuurlijk erg blij met ons huis en is het allang weer een thuis. Dat maak je er namelijk zelf van.
Nostalgie
Soms heb ik heimwee naar hoe het was. Toen iedereen nog leefde en de familie nog op volle sterkte was. Hectische verjaardagen met veel mensen in een kleine ruimte. Jaarwisselingen waarbij we oliebollen voor alle buurtgenoten bakten. De tijd dat de kinderen nog klein waren. Maar ook mijn eigen jeugd: op de fiets naar een schuurfeest met een fles cola achterop, dubbellikkers die we doorbraken, of spelen onder de houtzaagmolen.
Ooit zagen we op RTV Noord een documentaire over meisjes die jong bij de boer gingen werken. Inmiddels oude vrouwen. Ze vertelden onvoorstelbare verhalen. Een van de vrouwen vertelde dat ze heel veel last van heimwee had. Om te benadrukken dat dat niet onderschat moet worden zei ze: 'doar kin je dood aan goan hur'. Zelf had ze het overleefd.
*jank is Gronings voor heimwee. Winsteg kan ook. De letterlijke vertaling van heimwee is thuispijn.
De illustraties op mijn blog zijn afkomstig van Boomerang Cards. Hier vind je deze.
De soundtrack bij de blog is:
