Post!

Er is toch niets leuker dan een kaartje via de post. En het wordt steeds bijzonderder, want hoeveel post krijg je nou eigenlijk nog? Maar vandaag kreeg ik er eentje. Van mijn dochter. Het was deze week namelijk de week van het schrijven. En zij schrijft gedichten. Dus schreef ze deze week een gedicht voor mij. En dat gedicht schreef ze op een kaartje. En vanmorgen belandde het kaartje in mijn postbus. Het gaat zo:

Die ene keer

Schuifelend over de dansvloer
Voeten dicht bij die van jou
Hangend in je armen
Zeg ik dat ik van je houd

Starend naar je voeten
Volg ik waar ze gaan
Want jij kent de stappen
En ik ben te oud om op je schoenen te staan

Ik wil het heel graag goed doen
Want de mensen kijken
En ik hoor ze zeggen
Dat wij als twee druppels water op elkaar lijken

Jaren zijn verstreken
Sinds die ene keer
En velen zeiden later nog hetzelfde
Maar deze dans vergeet ik nooit weer

 -

Hoe bijzonder is dat?

Meer lezen? http://tettysmipers.wix.com/tettysmipers#!hetty-kuipers/ciw

Dit was de kaart waarop ze het gedicht schreef:

Oké, ik telefoneer graag. Maar meestal kijk ik daar toch een stuk relaxter bij.