K.I.D.Z.

Begin van dit jaar had ik het ineens: lichtflitsjes in mijn rechterooghoek. Niet helemaal gewoon natuurlijk. Typisch iets om even de opticien voor te raadplegen dacht ik zo. Op het moment dat ik op de fiets stap, heb ik nog geen idee dat ik nog geen uur later in het ziekenhuis zal zitten. De opticien stuurt me door naar de huisarts, die raadpleegt de oogarts en die wil me onmiddellijk zien. Het lichtflitsje duidt namelijk op gedonder aan je netvlies (mijn vrije vertaling). De lichtflitsjes kunnen gaatjes of scheuren veroorzaken. Dat kan leiden tot zichtverlies en dat wil je natuurlijk niet. Gelukkig valt het allemaal mee. Een aantal uren later loop ik als een echte Japanse manga -met gefixeerde wijde pupillen- het ziekenhuis uit. Geen gaatjes of scheurtjes in het netvlies. Na twee weken bliksem keerde de rust terug in mijn rechterooghoek.

Tot vanmorgen. Het is nog donker als het eerste lichtflitsje knettert in mijn linkerooghoek. Ik besluit gewoon naar het werk te gaan. Vanmiddag kan ik de lichtflitsjes niet meer negeren, dus ik bel de huisarts. Die neemt direct contact op met de oogarts. Gezien het verloop de vorige keer hoef ik niet acuut te komen, maar er volgt wel een spoedverwijzing. Ze willen me deze week zien: morgen of overmorgen. Verder moet ik het maar even rustig aan doen. Dat wil zeggen: beter niet sporten tot de rust is weergekeerd.

Als goede vrouw meld ik de ontwikkelingen natuurlijk even aan mijn man. Ik mail hem de stand van zaken. Ik krijg een mail retour met de onderwerpregel K.I.D.Z. K.I.D.Z.? Ik open het mailtje, maar daar word ik niet veel wijzer van. K.I.D.Z. is namelijk de enige tekst in het mailtje. Ik mail retour ?. Even later volgt het antwoord: Kat in de zak.