Allang niet meer 'peachy'

"The WOMAN is ALWAYS the most important part of any OUTFIT." Deze zin staat in de folder van Steps die vandaag bij ons op de mat valt. Ik ben het er hartgrondig mee eens.  Het is een beetje het tegenovergestelde van Kleren MAKEN de VROUW (of de man natuurlijk). De vrouw maakt de kleren mooi. Ik zeg: meer van dit soort zinnen. Eerlijk gezegd heb ik het er ook wel even aan toe. Sinds kort kijk ik namelijk naar Sophie in de kreukels. In het programma valt Sophie van de ene verbazing in de andere in de wereld van botox en fillers, de wereld van doorgeslagen uiterlijk vertoon, de maakbare wereld. Rimpelen, inzakken en vervallen, het mag niet meer. We moeten er altijd fris en 'peachy' uitzien. Aangezien dat voor geen mens is weggelegd, moet daar een spuit aan te pas komen.

Hopeloos verloren

Detailbeeld; zie voor het totaalbeeld de foto boven mijn blog.

Ik ben inmiddels een midvijftiger en dus hopeloos verloren. Dat was ik tien jaar geleden ook al, maar toen had ik het nog niet in de gaten. En eerlijk gezegd was er ook voor het programma Sophie in de kreukels een zeer laag bewustzijn van mijn totale gebrek aan 'peachyness'.

Tien jaar geleden stond ik een keer met boezemvriendin in de lift -dat deden we toen nog gewoon- en toen liet ik haar zien dat ik het vel tussen mijn ooglid en wenkbrauw recht vooruit kon zetten. Veerde het tien jaar daarvoor nog gewoon terug, nu bleef het piekende vel in ieder geval tijdens de liftgang vooruit staan. En als ik de truc vandaag doe, dan kan ik denk ik een behoorlijk stuk van het Pieterpad lopen met piekend vel. Ik vond het een leuke truc, echt wel de moeite waard om even te demonstreren. Voor de zekerheid probeer ik het nu nog eens. "Oh my God, wat creepy", zegt de jongste. "Het zit er nu nog. Dat moet je echt niet weer doen! Dat is toch erg! Het ziet er gewoon ranzig uit." Ik vind het wel meevallen. En gelukkig maar. Het is niet anders. Ik zal niet naar de spuit grijpen, dus krijg ik rimpels. Misschien hoor ik wel bij de laatste generatie die dat nog gewoon vindt.

Toilet voor exhibitionisten

Bij ons op het werk zijn we van alle gemakken voorzien. Op iedere hoek staat een koffieautomaat en we hebben fijne toiletten met de benodigde privacy. En daar blijft het niet bij. Sinds twee weken hebben we namelijk ook speciale toiletten voor exhibitionisten, toiletten zonder enige privacy. Dat is geen vooropgezette actie, maar een logisch gevolg van het feit dat ons gebouw rondom in de steigers staat. Die steigers vormen riante wandelpaden direct voor de meest gewilde toiletten langs, namelijk die met een raam. Die toiletten zijn zo gewild omdat het raam ventilatiemogelijkheden biedt en dat is sinds de spuitbussen bij ons in de ban zijn beslist geen overbodige luxe.

Vorige week werd al duidelijk dat de toiletten voor exhibitionisten niet erg in trek zijn. De 'druk' op de overige toiletten liep zichtbaar op met alle gevolgen van dien. Vanmorgen vroeg bezoek ik nog even een toilet zonder inkijk. Het toilet voor exhibitionisten ernaast is niet goed gesloten. Daar heeft iemand duidelijk een haastige nummer 1 afgewerkt. En dan moet de dag nog beginnen...

Bij ons op de gang zitten voornamelijk vrouwen die een uitstekende toilethygiëne hebben en een goed gevoel voor privacy. Ons stuit zoiets dan ook tegen de borst. Gelukkig zijn we behalve netjes ook inventief. Collega was er klaar mee en deed het verzoek om ons eigen discrete toilet te blinderen. Binnenkort kunnen wij dus weer discreet en geventileerd plaatsnemen. Ik zeg: HULDE!