Deze week gingen E.en ik naar een concert van het Rosa Ensemble. Het Rosa Ensemble speelt stukken van en geïnspireerd op Captain Beefheart. E. is fan van de Captain. Ik vind het sinds jaar en dag hysterische ***muziek. Maar goed. E. was nieuwsgierig en hij kocht twee kaartjes. Dus ging ik mee. Dat noem je dan echte liefde.
n Apaarte
Ik had al snel in de gaten dat ook de interpretatie van de Captain van het Rosa Ensemble mij niet kon bekoren. Maar ik had van tevoren al geen hoge verwachtingen. In de aankondiging stond het volgende: Rosa is The Magic Band met eerbetoon aan Captain Beefheart. Hans Dagelet is de Captain. Hij gromt, sist, spuugt en verrafelt de vertaalde teksten. En daar ging het wat mij betreft mis. Ik ben geen fan van Captain Beefheart, maar hij is wel authentiek, een beetje gek. n Apaarte zou je in het Gronings zeggen. Hans Dagelet speelt Captain Beefheart en dan wordt het gek doen in plaats van gek zijn. En dat is niet hetzelfde.
Vertaalde teksten
We blijven niet het hele concert. In de pauze zegt E: "Ik heb wel een indruk". Dat is het sein om op te stappen. "Herkende je de teksten?", vraag ik later aan E."Fronsland - dat was letterlijk vertaald", aldus E. Dat heb ik niet gehoord. "Dampende dijen", zeg ik. Daar heeft E. dan weer niet van terug.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten