Ik kijk naar de ‘memorial’ van Michael Jackson en ondertussen blog ik even een stukje. Op Michaels’ memorial wordt natuurlijk zijn eigen muziek gezongen. Hij is dan ook de King of Pop. Maar ook al ben ik geen Queen of Pop, toch ik wil op mijn uitvaart ook de juiste muziek. Mijn favoriete nummers zullen wel niet door de artiesten live worden gebracht, dus doe ik het met een cd-tje.
Zolang ik bij E. ben, geef ik met enige regelmaat aan welke nummers ik gedraaid wil hebben tijdens mijn afscheid van het leven. Vrijdag liep ik met Speed of life van David Bowie in het hoofd rond. "Die wil ik ook als ik begraven word", stip ik aan. "Ik weet het", zeg E., die de krant zit te lezen. "Het is gewoon niet bij te houden. Je hebt er al zoveel genoemd. Vroeger wilde je ook nog Warszawa van David Bowie." Inderdaad, dat waren vroege uitvaartnummers. Speed of life is nu dus weer terug, maar van Warszawa zie ik toch maar af. Ik laat een aantal van mijn favorieten de revue passeren. "Als we alles moeten draaien wat jij wilt horen, dan kunnen we er rustig een dag voor uittrekken.", zegt onze zoon. Hij heeft gelijk,ik zal moeten kiezen. Het heeft nu nog niets van een evenwichtige lijst. Daar heb ik toch nog wat tijd voor nodig, maar ik ga ervan uit dat ik die tijd ook heb.
Bij deze mijn top 5 in willekeurige volgorde:
Speed of life van Bowie dus (heel hard)
Iets van Michael Nyman uit de Piano
One in de uitvoering van Johnny Cash moet er absoluut in.
En alhoewel ik iedere religieuze schijn wil vermijden, toch ook Hallelujah in de uitvoering van Rufus Wainwright, mijn favoriet. Alhoewel de versie van Jeff Buckley ook niet gek is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten