Wat is het openbaar vervoer toch heerlijk. Ik zeg dit zonder enige vorm van cynisme. Natuurlijk ben ik blij dat ik er niet dagelijks van afhankelijk ben, maar voor een keertje is het toch een groot feest. Vandaag moest ik voor het werk naar Winschoten. Ik kon niet over onze auto beschikken, dus ging ik met de trein. E. zette me af op het station en daar begon het feest. Ik stond nog maar net op het perron of er werd omgeroepen dat de trein vijf minuten vertraging had. En dat terwijl de treinreis van Groningen naar Hoogezand niet veel meer dan 10 minuten in beslag neemt.Gelukkig stond ik niet alleen op het perron, maar had ik gezelschap van twee jongens die onbekommerd hun wereldbeeld met de rest van de wachtenden deelden naar aanleiding van een poster. Het portret van een peuter op de poster moet mensen stimuleren om gebruik te maken van de treinlijn van Groningen naar Leer. De peuter is een schattig jongetje met blond haar en blauwe ogen. De jongens hebben het niet op Duitsers. "Dat vind'n ze natuurlijk n echte Ariër", zegt de een. Dan volgt een verhandeling dat alle jongens met blond haar en blauwe ogen die zij kennen -er worden zelfs namen genoemd- toevallig mietjes zijn. "Die kunn'n nog geen waap'n vasthoud'n", aldus een van de jongens. Kijk dat had ik toch maar weer gemist als ik gewoon in de auto was gestapt.
De treinreis naar Winschoten verliep verder voorspoedig. Alleen, eenmaal aangekomen in Winschoten gingen de deuren van de trein niet open. Dus de hele coupé schuifelend naar voren om de trein via de volgende deur te verlaten, maar dat ging ook niet. En zo stonden we daar dan, in een patstelling, gescheiden door een deur. De groep die de trein graag wil verlaten en aan de andere kant van de deur de reizigers die graag willen instappen. Uiteindelijk doet de machinist iets waardoor het lukt om de deuren een voor een te openen.
Dan moet ik nog lopend naar de plek van bestemming. Volgens de routeplanner zou ik er in 16 minuten heen kunnen wandelen. En dat klopt ook wel. Gelukkig maar, want ik had een veilige marge gekozen: 34 minuten voor aanvang van de vergadering zou ik op het station arriveren. Maar aan het eind van de rit waren daar 14 minuten van verdampt. 20 minuten heb ik dan nog om op de plek van bestemming te komen. En dat lukt! Ik had het voor geen goud willen missen, ik heb geweldig genoten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten