Commando gaan

of niet

Eergisteren kochten we een nieuwe rok voor de oudste. En bij zo'n rok schaf je dan natuurlijk ook een paar panty's aan. Voor haar is een rok geen dagelijkse dracht en panty's al helemaal niet. Het aantrekken van de panty's was dan ook een fikse uitdaging die aan de rest van ons gezin niet ongemerkt is voorbijgegaan. Dat kan ik alleen maar onderschrijven: voor mij is het aantrekken van een panty ook altijd een worsteling, maar ik draag dat altijd in stilte. Dat krijg je als je benen hebt die net iets langer en net iets dikker dan gemiddeld zijn. Het is een fatale combinatie.

Maar goed, zo'n panty is voor haar dus geen alledaagse dracht. Tijdens het aantrekken was het haar niet opgevallen, maar als ze later op de dag van het toilet terugkomt zegt ze: "Er zit ook een kruisje in mijn panty." We zitten in het groter gezelschap van mijn familie, waar maar weinig zaken onbesproken blijven. De ontdekking van het kruisje is een prima gespreksonderwerp. Voor de meer geroutineerde pantydragers onder ons is de aanwezigheid van een kruisje in de panty helemaal geen verrassing. De opmerking die er op volgt is dat wel. "Dat is natuurlijk voor als je commando wilt gaan.", zegt ze. We kijken haar allemaal vragend aan, want deze militaire term is ons onbekend. "Dat is als je geen ondergoed draagt natuurlijk", zegt ze. Vervolgens ontspint zich een discussie over de functie van het kruisje in een panty, waarbij de oudste toch echt denkt dat het katoenen kruisje bedoeld is voor commando gaan, waarbij ik  de relatie tussen het kruisje en de anatomie van de vrouw nog even uit de doeken doe, mijn zus haar visie op het kruisje ventileert en mijn nicht pleit voor een legging. En dat allemaal tegelijk en door elkaar. Zo doen wij dat.

Vandaag gaan we weer 'op net', dus weer in de panty. Nog maar even kijken of we gewoon of  commando gaan.