De afgelopen week was ik ziek. Aanvankelijk leek het een gewone verkoudheid, maar in plaats van beter voelde ik me iedere dag slechter. Tot vandaag dan. Ik kan nog niet zeggen dat ik beter ben, maar het gaat voor het eerst beter. Wat doe je dan als je je niet goed voelt? Beetje lezen, stomen, veel slapen, stomen, beetje tv kijken, stomen en veel hangen en stomen natuurlijk. Het zijn doelloze dagen. Niet dat ik geen doel heb: ik wil weer beter worden. Meestal is het doel om in mijn vrije tijd ziek te zijn, zodat ik gewoon weer aan het werk kan. Dat is zolang ik me kan herinneren al zo geweest. Ik word ziek in het weekend en in de vakanties. Ik wil namelijk niets missen. Zo ging het al toen ik op school zat en zo gaat het nog steeds. Op een enkele uitzondering na. Zoals nu dus.
Vorige week vrijdagmiddag kwam ik redelijk beroerd terug van het werk. En eigenlijk voelde ik me donderdag ook al geradbraakt. En woensdag was ook al geen topdag. Maar ik kon het nog net redden tot het weekend. Vrijdag was het thuis tijd voor overgave. En ook zaterdag en zondag heb ik me de hele dag overgegeven aan de ziekte met het goede doel voor ogen: maandag weer aan het werk. In de loop van de zondag moest ik het echter onder ogen zien: dat zat er echt niet in. "Daar baal ik van", zeg ik tegen E. "Ik stevende weer af op geen ziektedagen in 2012." Maandagmorgen bel ik de baas om te zeggen dat ik die dag niet kom: "Morgen misschien weer", hijg ik in de telefoon. Maar in de loop van de maandag wordt het duidelijk dat dat ook een te ambitieus plan is. Ik voel me bijzonder beroerd. Dus dinsdag geef ik me dan ook maar gewonnen. Ik stuur nog wat mails uit van zaken die niet langer kunnen blijven liggen en dan leg ik me er maar weer bij neer, letterlijk en figuurlijk. Woensdag is mijn vrije dag. Dat geeft me weer een dag respijt: even ziek zijn in eigen tijd en dan zal ik donderdag toch zeker wel weer aan het werk kunnen? Als ik woensdagmorgen wakker word, heb ik een dik en pijnlijk oog. Dit gaat zeker nog niet met sprongen vooruit. Alle bacteriën die mij anders niet raken springen er bovenop nu ik in verzwakte toestand ben. Ontstoken ogen, opstandige darmbacteriën, noem maar op.
Het rode oog zwelt aan op donderdag. Vanmorgen zegt E.: "Volgens mij is het nog dikker dan gisteren". Daar knap je niet van op. Toch zijn er ook opstekers: gisteravond voelde ik me toch weer wat meer mezelf. En vandaag? Ik voel me nog niet top, maar ik heb nog twee dagen om naar mijn doel toe te werken: maandag weer aan het werk. (En wat natuurlijk helpt: net even bij de bouw geweest. De kozijnen zijn geplaatst!)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten