Aanrechtcommunicatie

Eergisteravond gingen E. en ik naar de bioscoop. Ons nog thuiswonende kroost bleef samen thuis achter. Bij onze terugkeer uit de bioscoop lagen ze allebei al in bed. Op het aanrecht zaten twee briefjes geplakt. Het eerste briefje is van de jongste. Ze schrijft precies zoals ze is: vriendelijk, aanhankelijk en belangstellend. Ik heb er even een foto van gemaakt.

Voor degenen die het niet goed kunnen lezen zal ik het even transcriberen:

Lieve pap en mam,

Ten eerste: morgen is mijn dag zoals normaal (valt nix uit)
Ten tweede: hoe was de film? Zoals gehoopt? Ik hoor graag verslag.
Ten derde: Welterusten

xxx



Het briefje ernaast is van onze zoon. Het is een reactie op het briefje van zijn zusje. Ook hij schrijft precies zoals hij is: nuchter en kort voor de kop. Hij gebruikt graag krachttermen om zijn punt te maken.

 En opnieuw een transcriptie:

1. <---------------------
2. Dit is toch godverdomme niet gewoon.
3. Moi


Wat zijn kinderen toch een bron van vreugde.