Het zal je maar gebeuren

Het zal je maar gebeuren: het is donderdag 29 januari, je bent portier bij de NOS en ineens staat er iemand voor je neus met een pistool. Toen je van huis ging was het een dag als alle andere. Een werkdag: voorspelbaar misschien wel. Tot het onvoorspelbare en onvoorstelbare gebeurt: je leven wordt bedreigd. Ineens is niets meer vanzelfsprekend: niet of je die avond laat wel thuis zult komen uit je late dienst, of je je vrouw en kinderen wel weer zult zien, of er nog een morgen is. Je voelt je verantwoordelijk voor al die anderen in jouw gebouw. Het is immers jouw taak om bij de poort ook over hun veiligheid te waken. Je blijft in gesprek met de jongeman die jou bedreigt. Zo moet het geweest zijn voor jou, de portier van de NOS. Achteraf blijkt het pistool niet echt, maar dat wist jij niet al die tijd dat je de kalmte wist te bewaren en in gesprek bleef met de jongeman met het warrige verhaal.

Het zal je maar gebeuren: je bent jong, slim en je staat voor een nieuwe fase in je leven. Na een zwaar jaar waarin je vader ernstig ziek werd, ga je nu studeren. Langzaamaan voel je dat je de grip op je leven verliest. Of misschien voel je het ook wel helemaal niet. Misschien voelt het alsof de wereld vergaat en iedereen om je heen de grip op de realiteit verliest, waarbij jij de enige bent die het helder ziet. En  alleen jij kunt voorkomen dat het helemaal misgaat. Dat kun je met niemand delen: je staat er alleen voor. Je moet mensen doordringen van de ernst van je verhaal en van de situatie. Je bent zonder dat je het beseft in een psychose terechtgekomen. Je herkende de voortekenen en het toenemende gevoel van onbehagen niet. Hoe zou je ook: het is je eerste psychose. Wat wel duidelijk is: je missie. Je moet iedereen zo snel mogelijk informeren over de vreselijke dingen die staan te gebeuren. Het journaal lijkt daar het uitgelezen medium voor, 20.00 uur het juiste tijdstip. Je koopt een bedrieglijk echt lijkend neppistool en bedreigt de portier van de NOS. Die blijft gelukkig rustig en loodst je naar een studio. Daar word je -zonder dat je dat weet- gefilmd. En zo is heel Nederland getuige van het feit dat jij je eerste psychose doormaakt. Allemaal zien wij dat jij wordt overmeesterd door de politie.

Wat een drama.