Huilen om Ed

Boomerang supports real love... mooi toch?

Ik voel me leeg. Ik rouw. Ik rouw om Ed. Ook al ken ik Ed niet echt. Maar ik weet waar Ed voor staat: voor de grote liefde in je leven. Ed is een hoofdpersoon in het boek dat ik net heb gelezen. Ed is de man van Zoe. Hij sterft te jong. Hij wordt op de fiets geschept door een vrachtauto na een ruzie met Zoe. Zoe is er kapot van. En ik ook.

Ik hou ook van Ed

Dan krijgt ze onverwacht de gelegenheid om belangrijke dagen in haar relatie met Ed te herbeleven. Dat is een cadeautje, Zoe had niet verwacht om Ed ooit nog weer te zien, voelen of ruiken. Het begint bij hun eerste kennismaking en zo springt het vervolgens verder in de tijd. Naarmate de tijd verglijdt krijgt Zoe hoop: wat nou als ik het anders doe? Kan ik dan voorkomen dat Ed verongelukt? Mijn hoop groeit met die van Zoe. Aan het eind van het boek kan ik Ed bijna ruiken.

Ed moet leven

Normaal gesproken ben ik niet van het magisch denken. Maar dat gaat blijkbaar niet op als het gaat om het verliezen van je grote liefde. Ik wil dat er hoop is. Ik wil dat Ed blijft leven. In ieder geval tot hij oud is en de dagen moe. Dat laatste stuk hoef ik dan niet mee te beleven. Het boek mag stoppen op het moment dat hij blijft leven. Dat is goed genoeg.

Niet goed genoeg

Maar zo gaat het niet. Het loopt niet goed af. Niet helemaal. Ed blijft niet leven. Ik baal. Het was een feelgood roman. Dus ik had gerekend op een goede afloop. Ze krijgt nog wel een kind. Dat wel. Dat is goed. Maar het is niet goed genoeg.