Hart op hol

Zevenenveertig jaar geleden sloeg mijn hart op hol - figuurlijk. Toen kreeg ik E. in het vizier. Ruim een jaar geleden sloeg mijn hart letterlijk op hol. Ik had het niet in de gaten. Wel merkte ik dat ik meer moeite had met traplopen, in de wind oplopen en praten en lopen tegelijk. Ik weet het aan de naweeën van een longontsteking na corona. Dat bleek het niet te zijn. Een aantal incidenten begin dit jaar maakte duidelijk dat het het hart was. "Je loopt voortdurend een marathon", vertelt de huisarts me. "Waarom heb ik dan niet het lichaam van een marathonloper?", vraag ik haar. Ze vindt het een goede, maar ook  vermakelijke vraag. Ze heeft er geen antwoord op.

Kloppend hart

Achteraf had ik het kunnen weten. Ik meet regelmatig mijn bloeddruk en maak daar dan een foto van. Sinds ik die gewoonte oppakte stond er bovenin ook een bibberend hartje - het teken van een ritmestoornis. Maar ik was gefocust op de bloeddruk en had dat gewoon gezien als een kloppend hart (net als de emoji 💓). En in de sportschool registreerden de fietsen mijn hartslag niet. Die herkenden dat gerommel dat voor mijn hartslag door moest gaan natuurlijk niet.

Marathonvrouw

Het hart is er niet op gemaakt om voortdurend een marathon te lopen. Dus daar moest iets aan gedaan worden. Ik kreeg een klap op het hart om het ritme te herstellen. Dat lukte drie weken lang. Daarna sloeg het weer op hol. Tot het zich op een dinsdagmiddag om kwart over vier spontaan weer herstelde. 

Met een zakdoek

De cardioloog schrijft medicatie voor om het hart aan te moedigen dit ritme vast te houden. Daarvoor brengen ze de hartslag rigoureus omlaag. Zo laag dat het ook weer niet fijn is. "Als je me om zeep wilt helpen, hoef je geen kussen op mijn hoofd te drukken", zeg ik tegen E. "Een zakdoek volstaat." Vooralsnog ziet hij daar vanaf. 

Medische lingo

Ik had al een redelijke medische woordenschat dankzij mijn voorkeur voor ziekenhuisseries, maar die is de afgelopen tijd nog behoorlijk uitgebreid. Mijn lage hartslag heet bradycardy, Mijn rommelige hoge hartslag heet atriumfibrilleren. De schade die het hart heeft opgelopen heet Tachycardiomyopathie. Het meest verrast was ik nog door het gebruik van het niet-medische marineren. "We marineren het hart met medicatie", zegt mijn hartfalenverpleegkundige. Het is inmiddels goed gemarineerd en het goede nieuws is dat de schade aan het hart (deels) omkeerbaar is als mijn hart maar in een gewoon ritme blijft kloppen. 

Dat E. mijn hart nog steeds sneller doet kloppen, bleek toen ik aan een hartmonitor lag en mijn oog op hem viel. Officieel geregistreerd en wetenschappelijk bewezen. Het is een groot geluk.

De illustraties op mijn blog zijn afkomstig van Boomerang Cards.  Hier vind je deze.

De soundtrack bij de blog is: