Energetisch beperkt

Ik ben energetisch beperkt. Dat weet ik sinds gisteren. Toen moest ik namelijk naar de bedrijfsarts. Sinds mijn hart op hol sloeg heb ik een tijd minder gewerkt. Inmiddels werk ik alweer fulltime. Het was dus een beetje mosterd na de maaltijd. Maar ik was er nog niet geweest en het moet volgens de Wet Poortwachter. En als brave burger hou ik me natuurlijk aan de wet. 

In de hal

Ik moet plaatsnemen in de hal. Daar word ik afgehaald. De afspraak is om 9.00 uur. Dus ik zit stipt negen uur in de hal. Het is een beetje vreemd om in het gebouw waar je werkt in de hal te gaan zitten wachten. Collega's die binnenkomen, kijken me dan ook verbaasd aan. Ik maak met iedereen een praatje.

Even checken

Als het een paar minuten na negenen is, ga ik zelf maar eens kijken waar de bedrijfsartsen zitten. Het is er nog donker. Ik neem weer plaats in de hal en check mijn uitnodiging. Datum en tijdstip kloppen. Alhoewel ik in de uitnodiging lees dat de afspraak niet vrijblijvend is, geloof ik het wel. Om tien over negen ben ik weer op weg naar mijn kamer als een collega me aanspreekt. De bedrijfsarts is inmiddels gearriveerd. 

Chic

Ik praat de bedrijfsarts even bij. Dat ik na de operatie meer energie heb en inmiddels weer 100% werk. En dat dat prima gaat. Ik kan nu ook in mijn vrije tijd weer dingen ondernemen. Ik verken de grenzen. Zo nu en dan ga ik even over een grens en dan ben ik bekaf. Hij waarschuwt me dat ik niet teveel over de grens moet gaan. Dat ik me dan ook vrij moet voelen om even gas terug te nemen. We zetten er een punt achter en hij vat het even samen. Hij concludeert dat ik nog wel 'energetisch beperkt' ben. Die is nieuw voor mij. Ik hou 'm erin. Het is tenslotte veel chiquer dan bekaf, doodop, lam, of uitgeteld. En als de beperking eraf is, kan ik altijd nog zeggen dat ik energetisch onbeperkt ben. Of energetisch grenzeloos.  

De illustraties op mijn blog zijn afkomstig van Boomerang Cards.  Hier vind je deze.

De soundtrack bij de blog is:

Kriebeltreatment

Twee deuren verderop zit een headspa. Er gebeurt van alles waar ik nog nooit van heb gehoord. Maar dat ligt ongetwijfeld aan mij. Ze doen allerlei behandelingen aan hoofd en haar. Het is mogelijk om je wenkbrauwen te laten doen en zelfs wimperextensions zijn mogelijk. Ook van wimperextensions had ik nog nooit gehoord. Maar volgens mij zijn dat gewoon valse wimpers - of in hedendaags populair lingo 'fake' wimpers.  

In de aanbieding

Vanmorgen rij ik er op de fiets langs. Er staat een klapbord buiten waarop ze een aantal behandelingen promoten. Zij noemen het natuurlijk treatments. Er is een treatment bij waar ik bijna van van mijn fiets val. Kriebeltreatment. Heb ik dat wel goed gezien? Als ik terugfiets draai ik me om. En ja hoor, het staat er echt: kriebeltreatment. 

Gelukshormonen 

Ik zoek even uit wat het is, want ik ben wel benieuwd wat er twee deuren verderop gebeurt. Kriebelen, zo blijkt, is het nieuwe masseren. Het schijnt ultiem ontspannend te zijn om gekriebeld te worden. En het maakt gelukshormonen aan. Voor ons is het geluk dus altijd binnen handbereik. Om precies te zijn: twee deuren verderop. Jammer dat ons familiemotto Blief mie van de kop is.

De illustraties op mijn blog zijn afkomstig van Boomerang Cards.  Hier vind je deze.

De soundtrack bij de blog is:

Stil zijn

Soms ben je stil van de dingen die gebeuren. In je leven of in de wereld. Ik ben een poosje stil geweest. Ik heb het laten gebeuren.  

Spiegelen

Stil zijn. Even niets zeggen. Soms is dat het moeilijkste dat er is. Ooit voerden boezemvriendin en ik op het werk zogenaamde spiegelgesprekken. Met een groepje mensen praat je dan over een onderwerp, met in een ring daarbuiten toehoorders. De toehoorders zeggen niks. Zij luisteren alleen maar. Hen wordt als het ware een spiegel voorgehouden. Op basis van wat ze gehoord hebben gaan de toehoorders hun werk verbeteren. Boezemvriendin en ik werden hier speciaal als gespreksleider voor opgeleid. Onderdeel van de opleiding was natuurlijk ook oefenen. Ons eerste spiegelgesprek voerden we met mensen die heel veel stilte konden verdragen. Dat voelde ongemakkelijk aan. Als sociaal dier ben je geneigd om het ongemak weg te nemen, de stilte dicht te praten. Maar de kunst is om dat als gespreksleiders juist niet te doen, maar de stilte gewoon te laten vallen. Uiteindelijk gaat er altijd iemand praten. En dan hoor je de dingen waar het om gaat. Een belangrijk deel van ons leerproces was om stiltes te laten vallen. Dat was veruit het moeilijkst. 

Gezinscultuur 

Hoeveel stilte je kunt verdragen heeft ook te maken met je gezinscultuur. Bij ons thuis buitelden we in gesprekken vaak over elkaar heen. Mijn vader greep wel eens in en zei dan: "Nou wil ik eevm wat zeggen" of "Nou bin ik aan de beurt". Bij E. thuis was dat heel anders. Daar konden ze veel meer stilte verdragen. Het waren geen praters. "Woar proat je over?" zei E's vader wel. En dan niet om aan de weet te komen waar het over ging, maar omdat hij vond dat het geneuzel was.

Zen 

Laatst reden E. en ik terug in de auto. In stilte. Kilometerslang. Kijkend naar het voorbijglijdende landschap laat ik mijn gedachten dan rustig gaan. Er is geen noodzaak om de stilte dicht te praten. Sommige mensen verwarren dat met met elkaar uitgepraat zijn - met uitgebluste stellen. Ik zie dat heel anders. Het is het hoogst haalbare: samen stil kunnen zijn.

De illustraties op mijn blog zijn afkomstig van Boomerang Cards.  Hier vind je deze.

De soundtrack bij de blog is